اميرمؤمنان كلمه خير را در اين آيه شريفه به ثروت فراوان تعبير كرده اند «1»، كه پس از ميت پدر و مادر و روثه او بهره مند گردند و آن ثروت فراوان وسعت و گشايشى براى آنان ايجاد نمايد، و كليدى براى حل مشكلات آنان باشد.
از اطلاق كلمه خير هم استفاده ميشود كه ثروت به دست آمده با كدّيمين و عرق جبين، ثروتى كه از راه مشروع كسب شده و حقوق مالى آن پرداخت گشته و مصداق مال حلال است، در نگاه قرآن خير است، خيرى كه ضامن خوشبختى در دنيا و در آخرت است.
ثروت حرام شرّ است و بايد پيش از آن كه انسان بميرد به دست خود انسان به صاحبانش برگردد، و يقيناً به پدر و مادر و ورثه تعلق ندارد، و تعلق نميگيرد چه رسد به اين كه مورد مصيت واقع شود!
يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ (3) كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4) وَ ما أَدْراكَ مَا الْحُطَمَةُ (5) نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ
بدكار فاسد به گمان واهى و باطلش بر اين تكيه دارد كه ثروتش او را جاودانه خواهد كرد، اين چنين نيست، يقيناً او را در آن نيروى شكننده اندازند، و تو چه ميدانى آن نيروى شكننده چيست؟ آتش برافروخته خداست، آتشى كه بر دلها برآيد و چيره شود.
ثروتى كه نتيجهاش در افتادن در آتش برافروخته خداست جز شرّ چيزى هست؟!
آيه شريفه به نكته بسيار بسيار مهمى توجه ميدهد و آن اين كه انسان نسبت به پدر و مادرش و خويشاوندان و اقوانش حتى پس از مرگش داراى مسئوليت و تكليف است، و نميتواند بگويد: پس از مرگم پدر و مادر و اقوام من به من چه ربطى دارند، و پس از من به من چه كه چه وضعى براى آنان پيش خواهد آمد؟!
و از اين كه والدين را پيش از اقربا و اقوام ذكر نموده است دلالت بر اين حقيقت دارد كه والدين نسبت به وصيت مال براى آنان بر اقوام و خويشان اولويت دارند، و آيه نشان از اين معنا دارد كه والدين و خويشان از ارزش والائى برخوردارند، و در حوزه مسئوليت انسان قرار دارند.
منبع : پایگاه عرفان