انسان وقتى از طرف كسى وصى قرار گرفت كه پس از مرگ او به انجام وصيتش اقدام كند، بايد توجه داشته باشد كه وصيت كننده او را امين دانسته، و به اعتماد بر اين كه پدر و مادرش و ورثهاش را با اجراى صحيح وصيت رعايت ميكند او را به وصايت انتخاب نموده است، امين بايد تا پايان كار امين بماند، كه خيانت نسبت به وصيت و تغيير محتواى آن گناه سنگينى است و اين گناه قطعاً بر عهده تغيير دهنده است، و كارى است حرام و موجب عذاب خدا در دنيا و آخرت است، ولى تغيير وصيت در صورتى كه هماهنگ با حدود الهى نباشد جايز است، و بايد تغيير صورت گيرد تا والدين و ورثه به حق شرعى و قانونى خود برسند.
حضرت صادق (ع) در روايتى وصيت اضافه بر ثلث را تجاوز از حدود الهى دانسته و آن را گناه به حساب آورده است. «1» ميت در صورتى كه وصيت داشته باشد نسبت به [دو سوم ] مال هيچ حقى ندارد، آنچه مربوط به اوست [يك سوم ] مال است، و اگر اضافه بر [يك سوم ] وصيت كند گناه است و وصيتش نافذ نيست، و وصى در اين زمينه و موارد ديگرى كه خلاف شرع است ميتواند وصيت را تغيير دهد و آن را با حدود شرع و خواستههاى حق هماهنگ نمايد.
خداى مهربان به دليل پايان آيه 182 إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ گناه وصيتكنندهاى كه وصيتش را اصلاح نمايند ميآمرزد و به او رحم ميكند زيرا خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است، و يا گناه كسى كه در تغيير عادلانه آن اشتباهى كند ميبخشد و او را مورد رحمت قرار ميدهد.
اين بود دورنمائى از شرح و توضيح سه آيه شريفهاى كه در مورد وصيت، و ارث برندگان، و تغيير غير عادلانه وصيت و تغيير عادلانه وصيت به نفع امّت نازل شده است، اميد است خوانندگان اين سطور، و دل بستگان به قرآن، براى تأمين خير دنيا و آخرت خود مشتاقانه به اين آيات عمل كنند.
منبع : پایگاه عرفان