توکل بر اساس آیات و روایات به معنای وکیل گرفتن خدا در همه امور و اعتماد ورزیدن به حضرت اوست که در همه کارهای مشروع و مثبت نتیجه را بر وفق مراد انسان قرار دهد ، و در عناصر و اشیاء به نفع انسان اثر مثبت بگذارد و این معنا هیچ منافاتی با مراجعه به پزشک و مهندس و بنا و معمار و دیگر انسان هایی که تخصص و کارشان در زندگی آدمی کاربرد دارد و انسان به آنان نیازمند است ندارد ، مراجعه به دیگران که انسان برای اداره امور زندگی اش محتاج به آنان است فرمان خود حضرت حق است و این مراجعه امری ضروری و حیاتی است ، چیزی که هست انسان باید در باطن خویش خدا را وکیل و کارساز خود بگیرد که این وکیل قدرتمند که قدرتش بی نهایت است در وجود انسانی که به او مراجعه شده و یا اشیاء و عناصری که انسان به کار می گیرد به نفع انسان اثر مثبت و نتیجه دلخواه قرار دهد ، مگر ممکن است زندگی انسان بدون مراجعه به دیگران و به متخصصان اداره شود؟ قطع رابطه با دیگران و طبل بی نیازی کوبیدن نسبت به دیگران و نشستن و کمک نخواستن از هم نوع و در عین حال توکل کردن عین نادانی و بی خبری است.