معناى بسته شدن چشم و گوش

اين نشنيدن نه اين كه طرف مقابلش حرف مى زند و او صدا را نشنود. نشنيدن يعنى قبول نكردن.

چشم هم ابزار ديدن است. خدا درب اين چشم را مى بندد، يعنى چشم، يكى از اعضاى رابطه گير با حقايق عالم است، رابطه نمى گيرد. مى بيند، ولى از ديدنش منفعت الهى نمى برد.

اين معناى اوليه آيه به بعضى ها دل چسب نيست كه اين بيچاره چه تقصيرى دارد؟ اگر تو مى گويى و او دريافت نمى كند، خود خدا مى گويد: جلوى دريافتش را گرفته ام. جلوى دريافتش را نگيرد تا حقايق را بگيرد.

اما اينجا گوش نمى دهد، يعنى قبول نمى كند. خود خدا مى گويد: جلويش را گرفته ام، دست بردارد تا او هم قبول كند، يا از طريق ديده رابطه با حقايق نمى گيرد، خود خدا مى گويد: من چشمش را بسته ام.

اين ها كسانى هستند كه سواد زياد و علم سرشار و مطالعه ندارند. دنبال واقعيات نرفته اند، در حالى كه آدمهاى خوبى هستند.

از زمان حضرت آدم تا الان، خدا درب دل كسى را بر روى فهم حقايق نبسته است. از اول پروردگار كريم عالم با كسى برخورد منفى نداشته است. شروع برنامه هاى الهى نسبت به انسان در امور معنوى با رحمت الهى است، چنانچه در امور مادى با رحمانيت پروردگار مى باشد.