قرآن مجيد در رابطه با حق و حقوق، با رعايت ترتيب مى گويد:
« وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَبِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَـنًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا »
اول: حق خدا، به اين كه غير او را نپرستى.
دوم: حق پدر و مادر كه بايد مورد احسان قرار بگيرند؛ اگر ندارند كه خرجشان را اداره كنند و تو دارى، از اداره كردن آنها دريغ نكن. اگر پدر و مادرت پير شده اند، بى حوصله هستند، اعصابشان ضعيف و ظرفيت شان كم و بهانه گير شده اند، باز هم شما احسان كنيد.
با آنها كه روبرو شدى، تمام وجودت در مقابلشان گذشت و عفو باشد و درگفتار با ايشان متين و آرام سخن بگو.
اما به پدر و مادر هم سفارش شده كه اسم بچه هايتان را اسم خوب بگذاريد، به بچه هايتان قرآن ياد بدهيد. مواظب محل درس و مدرسه شان باشيد. سر كار مى خواهد برود، ببينيد كجا مى رود. دختر اگر نياز به شوهر دارد، شوهرش بدهيد. پسر اگر نياز به زن دارد، زنش بدهيد. اما چه كسى اين حقوق را ادا مى كند؟
اولين حرف پيغمبر صلى الله عليه و آله عملاً اين بود: من نيامده ام كه حق كسى را پايمال كنم.
منبع : پایگاه عرفان