فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ
به هنگام غروب آفتاب روز نهم ذوالحجة، زائر بيت به حكم حضرت حق در قرآن مجيد بايد به طرف مشعر كوچ كند و شب دهم را كه مصادف با شب عيد قربان است در مشعر بماند، تا وقوف واجب مشعر را در وقتى كه معين شده درك كند.
قرآن كريم مشعر را جايگاه ذكر و ياد حضرت حق ميداند و به ذكر و ياد حق امر كرده است.
آرى بايد به خالق مهربان به خصوص در آن شب توجه نمود و متذكر به ذكر قلبى و لسانى شد.
آن وجود مقدسى كه انسان را به انواع نعمتهاى ظاهرى و باطنى آراست و به او لياقت انجام مناسك حج را عنايت فرمود.
آن وجود مباركى كه توفيق تصفيه مال و تزكيه اخلاق و پاكى عمل به انسان مرحمت فرمود، و زمينه آمدن به حج را پس از استطاعت براى زائر فراهم كرد.
آن مهربانى كه چراغ هدايت را در قلب بر افروخت، و پيوند دل را با توحيد و رسالت و عدل و امامت و قيامت محكم نمود.
آن منبع لطف و رحمت كه عرصه آشنائى با قرآن و اهل بيت را براى زائر تحقق داد و به اين وسيله تمام درهاى رحمت را به روى آدمى گشود.
زائر بايد به هنگام وقوف به مشعر دل از مظاهر دنيوى بردارد و هر يادى جز ياد خدا را فراموش كند و براى خود گوشه اى خلوت بگزيند و در آن فرصت كوتاه از ذكر و عبادت و راز و نياز غافل نماند، مبادا كه صبح با طلوع آفتاب جز حسرت و ندامت براى او نباشد.
زائر با قرار گرفتن در مشعر و توجه به حضرت محبوب و ياد و ذكر خدا مستوجب پاداشى بزرگ ميشود كه روايت زير به آن اشاره كرده است.
«عن سليمان بن مهران قال قلت للصادق (ع) كيف صار وطى المعشر عليه واجبا! قال: ليستوجب بذلك بحبوحة الجنة:» سليمان بن مهران ميگويد: به حضرت صادق گفتم: چه شده كه فرود آمدن به مشعر بر مكلف واجب گشت؟ فرمود به سبب اين كه مستوجب قرار گرفتن در وسط بهشت شود.
منبع : پایگاه عرفان