رمضان ماه آمرزش است:
«وَ هُوَ شَهْرُ المَغْفِرَةِ وَ شَهْرُ العِتْقِ مِنَ النَّارِ»
ماه رمضان ماهى است كه پروردگار، آن افرادى كه خود را جهنمى كرده اند،
خيلى آسان از جهنمى بودن آزاد مى كند.
حضرت سيدالشهداء عليه السلام چند كارگر داشتند كه كار كشاورزى ايشان را انجام مى دادند. يكى از كارگرها از كارش كم گذاشته بود، مقصّر بود. ظاهراً سركارگر به چند نفر از كارگرها فرمان زدن او را داد، گفت: او را بزنيد تا ادب شود. وقتى چوب يا تازيانه را بلند كردند، ناگهان اين كارگر به حضرت سيدالشهداء عليه السلام رو كرد و عرض كرد: يابن رسول اللّه!
« وَالْكَـظِمِينَ الْغَيْظَ »
حضرت فرمود: باشد. عرض كرد: يابن رسول اللّه!
« وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ »
فرمود: باشد. عرض كرد: يابن رسول اللّه!
« وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمحْسِنِينَ »
حضرت پولى به او دادند و فرمودند: تو را در راه خدا آزاد كردم.
وقتى بنده خدا به اين سادگى كارگر گرفتارى را آزاد مى كند، اين آسان آزاد كردن خدا را با آزاد كردن حضرت ابى عبداللّه الحسين عليه السلام مقايسه كنيد. آزاد
كردن خدا قابل مقايسه نيست. شك نكنيد. كسى كه شك كند، قلبش مريض است.
شب آخر ماه رمضان، امام سجاد عليه السلام مى فرمود:
به اندازه كل كسانى كه براى من كار مى كنند، افطارى تهيه كنيد، همگى غلامان را سر سفره افطار مى آورد. قبل از اين كه لقمه اى را بردارند، مى فرمود: من دعا مى كنم و شما آمين بگوييد. بعد با حالت گريه سر مباركش را بلند مى كرد و مى فرمود: خدايا! شب آخر ماه رمضان است، مرا از آتش جهنم آزاد كن. آنها نيز مى گفتند: الهى آمين. بعد حضرت مى فرمود: شما به خاطر اين آمين به گردن من حق پيدا كرديد، پس همه شما در راه خدا آزاد هستيد.
منبع : پایگاه عرفان