لزوم اجتناب شديد از حرام مالى

بخشى از حرام هاى مالى، تخريب كننده عبادات هستند. ممكن است عبادتى را زحمت بكشد و انجام بدهد، ولى حرام مالى آن عبادت را باطل كند. چه اندازه از حرام مالى، عبادت را باطل مى كند؟

من نمى دانم مردم نسبت به حرام هاى مالى تا چه اندازه دغدغه دارند، اما براى اين كه بدانيد حرام مالى از نظر باطن چيست، به اين روايت عنايت كنيد:

لحظه رحلت پيغمبر  صلى الله عليه و آله سر ايشان روى دامن امام على  عليه السلام بود، چشم مبارك را باز كرده، جمله اى فرمود و از دنيا رفت.

عجيب بودن مسأله اين است كه پيغمبر  صلى الله عليه و آله نفس آخر را خرج گفتن ذكر نكردند، چون نيازى نداشتند كه رحلت ايشان به گفتن ذكر ميزان شود.

در قيامت عده اى وارد بهشت مى شوند، اما عده اى، وجودشان بهشت شده است. همه هويت پيغمبر  صلى الله عليه و آله توحيد، «لا اله الا الله» و شهادت به وحدانيت خدا بود؛ رگ، پوست، مو، گوشت، عصب، استخوان، اعضا و جوارح، قلب، جان، نفس، زبان. لذا «لا اله الا الله» نگفتند، بلكه جمله اى فرمودند و از دنيا رفتند.

اميرالمؤمنين  عليه السلام مى فرمايد: حضرت چشم مباركش را باز كرده، فرمود: على جان! به امت من بگو: مال مردم را به مردم پس بدهند، گرچه نخ باقى مانده ته
سوزن باشد كه هيچ مصرفى ندارد.

چون نخ باقى مانده ته سوزن كه از خود سوزن كوچك تر است، ديگر قابل دوخت و دوز نيست كه آن نخ را مصرف كند. اين نخ كوچك را درمى آورند و دور مى اندازند، ولى پيغمبر  صلى الله عليه و آلهفرمود: اگر مال مردم نزد شماست، حتى اگر به اندازه نخ ته سوزن باشد، پس بدهيد.

اگر صاحب نخ راضى نباشد و اين نخ حرام روى لباس نمازگزار باشد و او توجه داشته باشد، نمازش باطل است. شما ممكن است بفرماييد: يك ذره نخ به اين پيكر عظيم نماز چگونه مى تواند لطمه بزند؟ شير، آفريده شده خدا در سينه حيوانات حلال گوشت، اگر در صد ليتر شير پاك، فضله موش بيافتد، خوردن، خريد و فروش آن شير حرام است، چون نجس شده است.

آلودگى براى تخريب لازم نيست كه به اندازه آسمان باشد. ميكروب وبا اول يكى است و با چشم ديده نمى شود، ولى اين يك ميكروب به سرعت تكثير
مى شود و در نهايت بدن را از كار مى اندازد. اين نگاه اسلام به مال حرام است. پيكر نماز را مى تواند خراب كند، حتى نخ ته سوزن، دكمه حرام، به معنويت نماز لطمه مى زند.