ضربه ديگر گناه: سماعة بن مهران مى گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم:
«سَمِعْتُ أَباعَبْدِاللّهِ يَقُولُ: ما أَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ نِعْمَةً فَسَلَبَها اياهُ »
نعمتى را خدا به عبدش نمى دهد كه از او بگيرد. نعمت را عنايت مى كند كه براى عبد بماند. خانه، مركب، كار و منبع درآمد مى دهد تا راحت باشد، چيزى از نعمت را نمى دهد كه بگيرد،
«حَتّى يُذْنِبَ ذَنْباً يَسْتَحِقُّ بِذلِكَ السَّلْبَ »
تا وقتى كه عبد گناهى را مرتكب شود، چنان گره اى در زندگى او مى اندازد، خانه، ماشين، كار و زمين از دست او مى رود و به خاك سياه مى نشيند. او نعمت را نداده است كه بگيرد، گناه باعث سلب نعمت است.
منبع : پایگاه عرفان