گستره رحمت عام

عطاى مادى و رزق ظاهرى حق نه فقط به انسان هاى صالح و غير صالح مى رسد ، بلكه همه جنبندگان از آن نصيب و بهره دارند . وَمَا مِن دَابَّة فِى الاَْرْضِ إِلاَ عَلَى اللهِ رِزْقُهَا . . .و هيچ جنبده اى در زمين نيست مگر اينكه روزىِ او برخداست .گستره رحمت الهيه و مهر ربانيه ، به گونه اى است كه همه مخلوقات و موجودات در گستردگى و سعه آن قرار دارند و از همين باب است كه هيچ مخلوقى را بى نصيب از راه رشد و تكامل مخصوص به خود رها نكرده است و در اين زمينه به انسان عنايت ويژه شده است .ميلياردها چرخ در جهان هستى با نظم و حسابى دقيق مى چرخد و انواع نعمت ها را سر سفره انسان مى گذارد تا زمينه رشد و تعالى و تكامل انسان در پرتو عمل به خواسته هاى حق فراهم آيد .اينكه انسان را رها نكرده و به خود وا نگذاشته است نشان از مهر گسترده و رحمت واسعه او به اين موجود دارد .در قرآن هشدار مى دهد كه ما شما را به بازيگرى نيافريده ايم و علاوه بر اين دنيا كه براى شما خانه تكليف و مسؤوليت است آخرتى هم قرار داده ايم تا نيكان به پاداش نيكى و عاصيان به عذاب عصيانشان برسند . أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثاً وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لاَ تُرْجَعُونَ.
آيا پنداشته ايد كه شما را بيهوده و عبث آفريديم و اينكه به سوى ما بازگردانده نمى شويد ؟
بى ترديد خداى عالِم و دانا و حكيم و توانا هيچ موجودى را بى هدف نيافريده ، به ويژه انسان را ـ كه از او به عنوان گل سرسبد آفرينش تعبير مى شود ـ از مشتى خاك آفريده و از روح خود در او دميده تا اين ظرف ذاتاً پاك ، به دانش و دانايى و عبادت و بندگى و احسن عمل و نهايتاً به رحمت رحيميه حق در دنيا و آخرت برسد .
حال اگر كسى محروم از دانش و عبادت و احسن عمل و در نتيجه محروم از رحمت حق شود و به خاك تيره بختى و سيه روزى بنشيند ، بلاى عظيم محروميت را خود براى خود فراهم آورده و زمينه شقاوت ابدى را به دست خود بر ضد خود مهيا نموده است .