زن و شوهرى كه مؤمن هستند و مى دانند اگر همديگر را آزار بدهند و دل همديگر را بسوزانند، چه گناهى مرتكب شده اند؟ خدا مى فرمايد: آزردن، جنگ و اهانت به مؤمن، مانند آزردن، جنگ و اهانت به شخص منِ خدا است.
چگونه راحت بودند نفراتى كه درب خانه حضرت زهرا عليهاالسلام را شكستند كه در از بالا و پايين از جا كنده شد و بين در و ديوار حرمت چنان زن مؤمنه اى را مورد هجوم قرار دادند؟ طبق گفته خدا، خدا را بين در و ديوار گذاشتند:
« من أهان مؤمناً فقد أهاننى و من حارب مؤمناً فقد حاربنى »
شمشير كشيدند، سحر ماه رمضان، در محراب مسجد، در حال نماز، مؤمنى مانند حضرت على عليه السلام را كشتند. چه گناه عظيمى است.
در كربلا فرمود: تا خون من نريخته است، درهاى توبه به روى شما باز است، ولى قطره اول خون من روى زمين بريزد، ديگر تمام درها را مى بندند.
حضرت موسى عليه السلام ديد برادرش هارون ناله اى زد و مرد، خيلى گريه كرد ؛ چون برادر خيلى خوبى بود. دستش را به دعا برداشت: خدايا ! برادرم هارون را بيامرز. خطاب رسيد: اى موسى ! هارون يك نفر است، تو اگر از من بخواهى كه تمام اولين و آخرين انسانها را بيامرزم، مى آمرزم، ولى قاتل امام حسين عليه السلام را هرگز نمى آمرزم.
آبرو، خون و عرض مؤمن از كعبه محترم تر هستند. اين ها در بين ما خيلى
ارزان شده است ؛ يعنى آبروى مردم مؤمن از نظر ارزشى كاملاً زير صفر رفته است. زبان ها عليه خوبان بيداد مى كند.
منبع : پایگاه عرفان