كسانى هستند كه سرآمد اين گروه صد و بيست و چهار هزار پيغمبرند. ائمه طاهرين عليهم السلام و اولياى خدا و مردم مؤمن هستند، يعنى آنان كه فهم و بصيرت دارند. چون انبيا عليهم السلام بينائى را از خدا گرفته اند. اوليا و اهل ايمان هم بينش را از انبيا گرفته اند.
ديد آنان نسبت به جهان با گروه اول فرق مى كند. زيرا دنيا را تجارت خانه
مى بينند:
« يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَـرَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ * تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَتُجَـهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ »
تجارت براى كار مثبت، قدم خير براى خدمت به خلق. در اين تجارتخانه، زندگى خوشى را طى مى كنند و هم كارشان پاداش آخرتى دارد. در عالم آخرت كنار منفعت كارشان مى نشينند و تا ابد بهره مند مى شوند. آنان چون خدا را با چشم دل مى بينند دنيا را تجارتخانه مى بينند. انبيا را معلم مى بينند.
منبع : پایگاه عرفان