افرادى كه در همه زمينه هاى زندگى مادى و معنوى تابع رسول خدا صلى الله عليه و آله و ائمه طاهرين عليهم السلام شدند، به عنوان شيعه شناخته مى شوند. كلمه شيعه عربى و معنى آن پيرو است و معادل عربى آن مطيع است.
رابطه انسان با رسول خدا و ائمه اطهار عليهم السلام مانند رابطه لامپ با كارخانه برق است كه خداوند در قرآن مجيد از آن تعبير به نور مى كند.
« أَنزَلْنَآ إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا »
پيغمبر اكرم چراغ روشن گر است. يعنى همان كلمه نور را به شكل اسم فاعل در سوره احزاب به عنوان وصف پيغمبر ذكر مى كند:
« يَـأَيُّهَا النَّبِىُّ إِنَّـآ أَرْسَلْنَـكَ شَـهِدًا وَ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا * وَ دَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجًا مُّنِيرًا »
پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله منبع مولد نور است. به همين خاطر خدا به او سراج منير مى گويد.
وجود همه ما در كنار پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام به منزله لامپ است، ولى اين لامپ بدون سيم تشيّع روشن نمى شود. شيعه بودن رابطه عملى و اخلاقى با پيغمبر صلى الله عليه و آله و ائمه طاهرين عليهم السلام است. يعنى آن كه از پيغمبر در حد خودش
پيروى كند.
همه مردم يكسان نيستند، اگر هر كس به اندازه استعداد و قدرت خود از اعمال و روش و اخلاق پيغمبر و ائمه پيروى كند. نور پيغمبر از طريق پيروى به انسان منتقل مى شود. و روز قيامت اين نور ظهور مى كند كه با اين نور انسان جاده را خوب تشخيص مى دهد و خوب حركت كرده و مسير جاده بهشت را مى بيند.
منبع : پایگاه عرفان