توحيد و نبوت در ميزان

روايت دیگری از مرحوم شيخ مفيد نقل می‌کنم. می‌دانید که ایشان از بزرگ‌ترين علماي شيعه است و اهل تسنن هم ایشان را قبول دارند؛ لقب «مفيد» را هم اهل سنت به اين عالم داده‌اند. ایشان در ارشاد نقل مي‌کند که رسول خدا9 مي‌فرمايد:

«انا ادعوکم الي کلمتين خفيفتين علي اللسان ثقيلتين في الميزان»

من شما را به دو کلمه دعوت مي‌کنم که اين دو کلمه بر سر زبان راحت مي‌گردد: يکي لا اله الا الله است و دیگری «اني رسول الله»؛ اين دو کلمه بر سر زبان، راحت مي‌گردند و هر کسي مي‌تواند آن را بگويد. اما آيا يک شارب خمر هم ممکن است رفيق خدا باشد. اگر رفيق خدا بود که آية (إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ) دربارة او نازل نمي‌شد. او رفيق شيطان است.

«لا اله الا الله و انّي رسول الله» بر نوک زبان، خيلي سبک و ساده است؛ اما وزن اين «لا اله الا الله و انّي رسول الله» براي قلب است.

خداوند هم با قلب مردم، معامله مي‌کند:

(يَوْمَ لايَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ * إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ)

روايت دوم مربوط به آثار عملي توحيد و کلمه، لا اله الا الله است؛ حال آن‌که روايت اول به توحيد قلب مربوط بود. موحد يعني کسی که دلش از نور خدا، ايمان و يقين به او، و باور و رضايت او سرشار است؛ چنین کسی به لطف توحيد نه دچار حسد می‌شود، و نه ريا، بخل، تنگ نظري و غرور مبتلا می‌گردد.

پس از توحيد است که قلب، چشم و گوش، دست و زبان، شکم، شهوت و قدم فرد از نظر حرکات و روش، در سيطرة خواسته‌هاي پروردگار قرار می‌گیرد.