روايتي از وجود مبارک حضرت رضا (ع) تا اميرالمؤمنين (ع) نقل شده است. امام رضا (ع)، امام موسي بن جعفر (ع)، امام صادق (ع)، امام محمد باقر (ع)، امام زين العابدين (ع)، امام حسين (ع)، اميرالمؤمنين (ع) و پيامبر عظيم الشان اسلام با اين مطالب مردم را راهنمايي و هدايت کرده‌اند که با شکمتان، با پول، با وجود، و با زندگي و عباداتتان، با مردم چگونه رفتار کنيد. چه بکاريد که بعد چه درو کنيد.
سفارش سنگيني که قرآن در سورة مبارک حشر دارد از زيباترين نصيحت‌هاي پروردگار است كه مي‌فرمايد:
(وَ لاتَكُونُوا كَالَّذينَ نَسُوا اللَّهَ)
از کسانی نباشيد که خدا را فراموش كرده‌اند. اگر آدم خدا را از ياد ببرد، تمام خوبي‌ها از يادش مي‌رود. خوبي‌ها که از ياد آدم برود، تمام بدي‌ها در زندگي ظهور و خودنمايي مي‌کنند و بدی خيلي سريع بر آدم مسلط مي‌شود و جو غفلت از پروردگار مهربان عالم حاكم مي‌شود. بنابراین ذکر خدا بسیار توصیه شده است:
(وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ)
براي اين‌که به رستگاري برسيد، غرق ياد خدا باشيد.
اين حقيقت را همه جا ديدم. به هر آدم نوراني كه رسيدم، ديدم گذر او به يک انسان اهل دل خورده است و کسي خودرو پرثمر و پربار نمي‌شود. او به يک عالم واجد شرايط، معلم متدين يا یک رفيق خوب يا اولياي خدا رسيده است.
منبع : پایگاه عرفان