کلام دليل بر وضع متکلم و قيمت اوست. کلام نشان‌دهندة ارزش و شخصيت متکلم است. اگر کلام، حکيمانه و استوار و منطقي باشد، همة این ویژگی‌ها را در گویندة کلام نیز می‌توان یافت. هر اندازه کلام حکيمانه‌تر، عالمانه‌تر و بامعناتر باشد، نشانگر اين است که متکلم در جايگاه بلندي از کرامت، عظمت و حکمت قرار دارد.
سفيان ثوري مي‌گويد: يک بار از حضرت صادق (علیه السلام) مطلبي شنيدم و چنان تحت تأثير کلام امام قرار گرفتم كه به آن حضرت، عرض کردم:
«هذا والله يا ابن رسول الله الجوهر»
اين گفتار شما گوهری قيمتي و گرانبها است.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
«بل هذا خير من الجوهر و هل الجوهر الا الحجر»
الماس، فيروزه يا عقيق چيزي غير از سنگ نيست. شما نباید سخن مرا با سنگ مقايسه كنيد. البته ظاهر کلام امام، منظور نيست. ظاهر کلام از حروف تشکيل مي‌شود و ساختمان هر کلامي که امام مي‌گويد، از تعدادي حروف الفبا ترکيب شده است. بلكه مقصود آن است که حقيقت و کيفيت کلام چيست؟ يا کلام از نظر معنوي و محتوا از چه جنسي است؟
منبع : پایگاه عرفان