روي انگشتر ابي عبدالله نوشته بود:
«لا اله الا الله عدّة للقاء الله»
توحيد توشه‌ای است که با آن، انسان قيامت آبادي پيدا مي‌کند؛ نه تنها لفظ «لا اله الا الله»، بلكه با توحيد اعتقادي، عملي و اخلاقي است که بعد از دنياي آباد، قيامت آبادي پيدا مي‌کند. چون با دنياي خراب و فساد، قيامتِ آباد، نمي‌شود پيدا کرد.
از عمق روايت چنين استفاده مي‌شود که توحيد فقط لفظ «لا اله الا الله» نيست. توحيد، توشه است و توشه در این‌جا يعني عمل، يعني حرکت مثبت كه بر اساس خواستة پروردگار است.
روايت ديگر، از امام صادق (علیه السلام) است كه مي‌فرمايد:
«لا اله الا الله ثمن الجنة»
و در روايت ديگر رسول خدا (ص) مي‌فرمايد:
«قولوا لا اله الا الله تفلحوا»
که چهار نکته و حقيقت در اين «تفلحوا» است که با لفظ درست نمي‌شود، بلكه با حرکت عملي و با حال مثبت تحقق پيدا مي‌کند.
منبع : پایگاه عرفان