«انسان به قول الميزان به حسب آفرينش داراى نور فطرت است و آن يك نور اجمالى و قابل تفصيل است، پس در مراحل اوليه نسبت به تفصيل معارف و اعمال صالحه در تاريكى است،» چون شايستگى نشان دهد، و به بازار قابليت در آيد و اختياراً به قبول دين و عبادت تن دهد در ولايت تشريعى حق قرار مى گيرد، و خداوند بنده لايق و قابل و شايسته اش را از آن ظلمت به سوى نور كه هدايت به معارف و اعمال صالحه و اخلاق حسنه است بيرون مى آورد وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ. «1»
و كافر بخاطر كفر و اصرارش بر گناه و معصيت و كبر از حق و غرور و منيت از نور فطرت به وسيله ولايت و حكومت طاغوت بيرون آمده وارد ظلمات فسق و فجور و معاصى و گناهان تفصيلى مى شود و نهايتاً فروتنى در برابر طاغوت و قبول ولايت او و متابعت از فرهنگ شيطانى اش او را دوزخى و در آن مخلد مى كند.
منبع : پایگاه عرفان