پيغمبر اكرم (ص) ميفرمايد:
چنين افرادي در لحظۀ مرگ قبل از اين که ملک الموت بيايد، من و علي و فاطمه و حسن و حسين و ائمه ديگر، در بالای بسترش هستيم؛ و او ما را ميبيند. ملک الموت که ميآيد، من به ملک الموت ميگويم چگونه ميخواهي جانش را بگيري؟ ميگويد: از پدر مهربان به او مهربانترم؛ بعد اين نور در برزخ معرکه ميکند. بعد در قيامت در سورۀ حديد ميفرمايد:
(يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ يَسْعى نُورُهُمْ بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ بُشْراكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيم)
اين پايان سير الي الله است. اين آثار محبت و گوش دادن به محبوب است و آثار هزينه کردن عمر و مال براي محبوب است.
منبع : پایگاه عرفان