معناي توحيد و شرك

حقيقت توحيد و شرک چيست؟ توحيدي که در برابر شرک مطرح است، توحيد در عبادت مي‌باشد؛ و شرکي که در مقابل توحيد مطرح است، شرک در عبادت مي‌باشد.

توحيد در عبادت يعني در تمام شؤون زندگي، از خدا فرمان بردن و حکم خدا را به اجرا گذاشتن.

شرک در عبادت يعني انسان در کنار پروردگار، معبودي را انتخاب کند که فرهنگ اين معبود ضد فرهنگ خدا است. نمونۀ بارز شرک، قوم فرعون بودند؛ همۀ آنان مشرک بودند. خداوند از جامعۀ فرعون، با عنوان «آل فرعون» یاد مي‌کند. يعني ملت زمان فرعون، فرهنگ فرعون را پذيرفته بودند. فرهنگي که ضد فرهنگ پروردگار بود و اين فرهنگ را در تمام شؤون زندگي، اقتصادي، خانوادگي و اخلاقي پياده کرده بودند.

قرآن مجيد مي‌فرمايد:

اطاعت از اين فرهنگ، همۀ ملت را در دنيا به بدتر از حيوانات تبديل می‌نماید و در آخرت دچار عذاب دردناک دائمي مي‌كند.

اطاعت از فرهنگ طاغوت، بيست و پنج سال «آل فرعون» را در مقابل دو پيغمبر، دو معلم، دو هادي و دلسوز و دو تأمين کنندۀ خير دنيا و آخرت انسان قرار داد. در اطاعت از فرهنگ فرعون، عقل‌ها از حرکت افتاده بود. قبطيان و فرعونيان که به فرهنگ فرعون اقتدا داشتند، به موسي و هارون مي‌گفتند: جادوگر. در حالي که این‌ها دو پيغمبر بودند، دو معلم دلسوز و دو تربيت‌شدۀ پروردگار بودند. از مردم چيزي نمي‌خواستند جز اين‌که مي‌گفتند در زندگی به جاي عمل به نسخۀ شيطاني فرعون، به نسخۀ خدا عمل کنيد.

گناه در فرهنگ فرعوني که در طول تاريخ جريان داشته، اكنون هم جريان دارد و به هر صورت آزاد است. عدالت به هر گونه، ممنوع است و ستم به هر شيوه، آزاد.

كسي كه يک مقدار مايه از توحيد داشته باشد، مواظب است که مورچه را که در مسيری حركت مي‌كند، زير پا له نكند. اما اقتداکنندگان به فرعون هيچ رحمي ندارند. زن حامله و بچه شيرخواره را مي‌کشند تا موسي (ع) را از بين ببرند. اين شرک است.

فرهنگ توحيد مي‌گويد: عيادت از بيمار، محبت به بيمار، دفاع از مظلوم، دشمني با ظالم. اما مذهب شرک مي‌گويد: بي‌گناهان را محاصره كنيد تا از گرسنگي و تشنگي هلاك شوند. اين معناي توحيد در عبادت و شرک در عبادت است.