«تحير في الظلمات و ارتبک في الهلکات و مدت به شياطينه في طغيانه»
کسي که گرفتار طاغوت شده است، طاغوت او را به بند مي‌کشد و به انواع گناهان و جنايت‌ها وادار مي‌کند.
من پروندۀ شهيد مدرس را مطالعه كردم که بعد از نابود شدن رضاخان، دادگستري آن را آشكار كرد. قرآن مي‌فرمايد:
(وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِدا...)
کسي که مؤمني را بکشد، کافر شده است، و پاداش او دوزخ است. حالا اگر کسي، مؤمن عالم را بکشد، یا معصوم را بکشد، سرانجام او چه مي‌شود؟
شهيد مدرس سيّد مجتهد جامع الشرايط بود؛ دلسوز و ضد استعمار بود. جلوي امور خلاف را مي‌گرفت. سرانجام رضاخان دستور داد مدرس را بکشيد. مرحوم مدرس آخرين باري که با رضاخان درگير شد، به رضاخان گفت: تو در غربت خواهي مرد و قبرت هم گم خواهد شد. ولي قبر من بعد از تو زيارتگاه مردم خواهد شد.
انگليسی‌ها رضاخان را به جزيره موريس بردند و در آن جا رواني شد. جنازه‌اش را در تهران دفن کردند. بعد از انقلاب قبر رضاشاه را خراب کردند و در آن جا حوزۀ علميه ساختند. در حدود صد دستشويي براي ساختمان‌ها ساختند كه در محل قبر رضاخان است.
اما الان از مناطق مختلف ايران به زيارت قبر مدرس مي‌روند.
منبع : پایگاه عرفان