دربار فرعون يكى از كثيف ترين دربارها بود. در سوره قصص، خداوند دربار او را ترسيم فرموده است:
« إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلاَ فِى الْأَرْضِ ... يُذَبِّحُ أَبْنَآءَهُمْ »
به اندازه اى در اين دربار، فساد حاكم بود كه همه مملكت را گرفته بود. در سوره فجر مى فرمايد :
« و فِرْعَوْنَ ذِى الْأَوْتَادِ * الَّذِينَ طَغَوْاْ فِى الْبِلاَدِ * فَأَكْثَرُواْ فِيهَا الْفَسَادَ »
موسى بن عمران عليه السلام بيست سال داشت و هنوز به مقام رسالت نرسيده بود. در دنيا همين يك نفر بود كه در چارچوب زندگى دنيا مستقيما صداى خدا را شنيد و بعد پيامبر اولوالعزم شد. او در دربار متراكم از فساد فرعون و در دامان او بزرگ شد. منش و روشش با اين دربار نمى ساخت. آيا نفس پاك و زكيه خود را، با عقل ملكوتى خود آبگيرى كرده بود، يا با ارتباط با اولياى خود؟ نمى دانم.
منبع : پایگاه عرفان