انبيا دشمنان را رده بندى كرده اند. گروهى دشمنان انسى هستند. اينان قلم به دست دارند، هنرپيشه دارند، هنرآموز دارند، و قيافه پر جاذبه دارند. گروهى هم دشمنان شيطانى اند. قرآن مى فرمايد:
« وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ »
نمى گذارند نسل، مثل يوسف شود. بايد همه گرگ شوند. اين خواست شيطان است و در پيروى شيطان، در قيامت جز حسرت نصيب انسان نخواهد شد.
« و يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ »
در قيامت، ده انگشت خود را با تيزى جلو دهانش مى جود :
« يَقُولُ يَالَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً »
اى كاش راه پيامبر را انتخاب كرده بودم.
« يَاوَيْلَتَى لَيْتَنِى لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَناً خَلِيلاً »
كاش دشمن را دوست نمى گرفتم. او رابطه من را با قرآن قطع كرد. اين شيطان، مرا خوار كرد.
منبع : پایگاه عرفان