اين عمر تكليفى، ميوه اى مى دهد كه به خود شما برمى گردد. بايد به نفع خود زندگى كنيد. اين بايد، به معنى واجب است. از رأى خود هم برنمى گردد. در اين مقدار از عمر، اگر يك ساعت هم باشد، به اندازه يك ساعت بايد تكليف خود را به من ادا كنى. تكليف كه به من برسد، ميوه ابدى مى شود و به صورت بهشت، به خودت برمى گردد. پس عمر چه قدر مى ارزد؟ وقتى يك ساعت آن، بهشت ايجاد كند، ده ساعت و يك سال و هفتاد سال آن چه قدر ارزش دارد؟ انسان چنين سرمايه اى دارد كه مولد چنين منفعتى است. از راه اداى تكليف، به بالاترين قله معنا كه خدا است، مى رسد و آن جا به ميوه تبديل مى شود ؛ چون تا به خدا نرسد، تبديل نمى شود. بسيارى از نمازها به خدا نمى رسد :
« فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ »
روزه برخى، مانند روزه اسب مسابقه اى است كه خيلى چاق شده است. مسابقه
دهنده مى گويد: بايد چربى او را آب كنم و بعد سوار آن شوم تا در مسابقه برنده بشوم. انفاق هايى كه ريايى است، اين گونه است. براى امور خير كمك مى كردى، ولى با اين نيت كه مردم بگويند: بارك اللّه ! عجب بخشنده است. اين ها همه بار سنگينى مى شود بر گردن خود انسان و به خدا ربطى ندارد! اما اگر اين تكليف را در عمر تكليفى، به خدا برسانى، به بهشت تبديل مى شود. دايره زيبايى ميان انسان و خدا است و عمر انسان در اين دايره زيبا مى چرخد. اول عبادت است، به صورت قله درمى آيد و بعد به صورت بهشت، به خود او مى رسد. در نيم ساعت هم مى توان اين سرمايه را به اين ميوه تبديل كرد ، اما بدون هدايت خدا نمى شود. اگر دنبال هدايت خدا نروى، چگونه اين سرمايه را تبديل مى كنى؟ وقتى از تكليف خدا آگاهى نداشته باشى، اشتباه خرج مى كنى و به سوى سقوط مى روى و سرانجام، به « أَسْفَلَ سَافِلِينَ » مى روى تا به نقطه خسران برسى ؛ يعنى سرمايه وجود را از دست دادن و عاقبت اسكلت استخوانى مى ماند كه من روح را به آن برمى گردانم :
« فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَباً »
پس هدايت بايد از سوى خداوند باشد. اگر شما طرح ريزى كنيد، طرح به درد خورى به دست نمى آيد. اين كار خدا است. دوران آدم و حوا گذشته است و اكنون نوبت ما است. آن طرح، همين قرآن مجيد است. يك بار هم اين سرمايه را به ما مى دهند. اصحاب كهف را دو ساعت از خواب بيدار كرد و دوباره به خواب برگرداند. حضرت سيد الشهدا عليه السلامرا يك لحظه هم به دنيا برنگرداند و اين سرمايه را يك بار مى دهند، همراه با امكانات آن، كه عقل و فطرت و گوش و قدم و شكم و چشم است. يكى از بهترين امكانات آن، شهوت است. تجارت عجيبى مى توان با آن كرد.
منبع : پایگاه عرفان