حيوانيت انسان

اگر بخواهند به بدن تنها قناعت كنند، يك حيوان شده اند! حيوان از خدا چقدر فيض مى گيرد؟ فيض او در محدوده بدن است، بالاترين فيضى كه به حيوانات مى رسد يك هواست براى نفس كشيدن، يك آب است، هر جا مى خواهد باشد، در چاله باشد، گل باشد، پر از لجن باشد، چشمشان را مى بندند، دهانشان را مى گذارند و مى خورند تا تشنگى شان برطرف شود. نهايت غذايشان هم يا كاه خشك يا يونجه سبز است يا يونجه خشك بسته بندى شده يا جو است، يا نانهايى كه مردم ديگر نمى خورند و دور مى اندازند؛ اين نهايت فيضى است كه يك حيوان زنده از خدا دارد. كسى هم كه اسير بدن است، نهايت فيضى كه از اين عالم مى تواند بگيرد فقط مواد خوراكى براى بدن است! البته كسانى كه اسير بدن هستند، خبائث را هم مى خورند، دود سيگار مى خورند، دود ترياك مى خورند، دود هروئين مى خورند، دود حشيش مى خورند، شراب مى خورند، گوشت خوك مى خورند، حرام مى خورند، مال يتيم مى خورند، مال غصبى مى خورند، حق مردم را مى خورند، از بيت المال مى دزدند، آنها اسير بدن هستند، اسير قوانين خاص مربوط به خوراكى ها نيستند! به همين خاطر پروردگار آنها را گمراه تر از چهارپايان معرفى كرده است.