خيلى براى انسان ارزش است كه پروردگار مى فرمايد: هر كسى در اين دنيا به ولى خدا يا مؤمنى توهين كند، با من جنگ كرده!
«مَنْ أَهَانَ لِي وَلِيّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِى»[6]
يعنى جايگاه مؤمن كجاست؟ اين ساختمان در اين آفرينش جايگاهش كجاست؟ نمى گويد: هر كس به مؤمن توهين كرده به آسمانها توهين كرده! قدر مؤمن آسمان نيست، ارزش مؤمن ملائكه نيست، ارزش انسان مؤمن موجودات ديگر نيست، او مافوق همه موجودات و مادون حق مى باشد، يعنى موجودى است بالاتر از همه موجودات و پايين تر از خدا! اگر كسى به مؤمنى ناسزا بگويد به من ناسزا گفته!
در رابطه با افراد معين:
«يَرْضَى اللَّهُ لِرِضَاهَا (فاطِمَةُ) وَ يَغْضَبُ لِغَضَبِهَا»[7]
هر كسى زهرا را خشمگين كند، خشم زهرا، خشم خداست. اين معنى جلوه گاه بودن انسان از اسما و صفات حق است!
«وَهِىَ الْهَيكَلُ الَّذى بَناهُ بِحِكْمَتِهِ»
منبع : پایگاه عرفان