قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

تنهايى انسان در قبر

 

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله كنار قبرى ايستاده و گريه مى كردند. افراد خيال كردند براى صاحب قبر گريه مى كند، فرمود: براى خودم گريه مى كنم. اين اهوال اهوال عظيمه اى است. جاى هولناكى است.هولش براى چه است؟ يعنى انسان در دنيا تنهايى نديده است و در قبر براى اولين بار مى خواهد تنهايى را ببيند.

تنهايى كه ترس ندارد. اينكه پيغمبر  صلى الله عليه و آله مى گويد: اهوال عظيمه، انسان از يك ذره تنهايى و تاريكى نمى ترسد. اينقدر كه انسان ضعيف نيست. اهوال عظيمه اش براى اين است كه اين انسان ضعيف و مسكين و مستكين و ذليل و حقير، در مقابل عظمت بى نهايت در بى نهايت قرار مى گيرد و او از انسان  مى پرسد كه چه كردى؟جواب اين سؤال خيلى سخت است.

يك نفر مى خواهد به پروردگار بگويد: همه عمرم ربا خوردم. همه عمرم دنبال نامحرم بودم. همه عمرم دنبال تحقير مردم بودم. همه عمرم دنبال شكستن شخصيت مردم بودم. همه عمرم دنبال خدعه و مكر و بازى بودم.

جواب دادن در دادگاه الهى كه قاضى آن خود پروردگار است، خيلى وحشتناك و سخت مى باشد.

 

بايد با خدا در قيامت و با بهشت پروردگار تناسب پيدا كنيم. به خاطر اين تناسب پيدا كردن است كه بيداران راه خدا هر چه هم در اين زمينه سرمايه جمع مى كردند، باز هم حالت شرمندگى داشتند.


منبع : پایگاه عرفان
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب


بیشترین بازدید این مجموعه