پيامبران و امامان به اذن حق از مردم دعوت مى كنند تا بذر توحيد و اعتقاد به قيامت را در دل خاكيان بكارند ، به اين اميد كه خاكيان ، افلاكى شوند و از حالات حيوانى درآيند و در گردونه حالات ملكوتى قرار گيرند و نصيب عظيمى از رحمت و لطف حضرت حق را در دنيا و آخرت به خود اختصاص دهند .بى ترديد حضرت حق به عبادت و بندگى و طاعت و خدمت ما نياز ندارد زيرا او غنى مطلق و بى نياز حقيقى است ، اين ما هستيم كه براى تكميل كرامت و شرافت و شخصيت انسانى خود و تأمين سعادت دنيا و آخرتمان به الطاف او و به پرستش او و به بندگى و عبادت و طاعت و خدمت ، سخت نيازمنديم و اگر اين نياز را كه در جهت معنوى عين گرسنگى مادى است پاسخ ندهيم به هلاكت ابدى و شقاوت هميشگى دچار مى شويم و همه راه ها به روى ما مسدود مى شود و در ظلمتى فوق ظلمت ها قرار مى گيريم .پيامبران الهى و امامان معصوم ـ كه هر يك مظهر اسماى حسناى حق اند ـ نيز مانند خدا بشر را براى اهداف شخص خود نمى خواستند ، بلكه انسان را براى رساندنش به سعادت و رستگارى دعوت مى نمودند و شگفت اينكه به دعوتِ تنها اكتفا نكردند بلكه در راه دعوت از همه هستى خود حتى جانشان براى خدا و تحقق توحيد گذشتند .دعوت آسمانى كه همه جلوه هايش در كتاب هاى الهى و به ويژه قرآن مجيد و افق نبوت و امامت ديده مى شود گوشه اى از فضل و رحمت بى نهايت حق نسبت به انسان است كه انسان اگر به اين دعوت دقت عقلى كند و با گوش جان آن را بشنود ، بدون شك آن را اجابت مى كند و نسبت به آن قدرشناسى مى نمايد و حاضر مى شود همه هستى و جانش را در تحقق آن بكار گيرد ، ولى متأسفانه اكثر مردم در پرده غفلت به سر مى برند و لباس كبر بر اندام باطنشان كه مانع رسيدن نداى حق به گوش دلشان است و هواى نفس و خواهش هاى بيجا و جاذبه هاى دنيايى آنان را از پاسخ گفتن به دعوت حق محروم كرده است .
منبع : برگرفته از كتاب جلوه هاي رحمت الهي استاد حسين انصاريان