انسان و شكر نعمت‏ ها

خداوند بزرگ از نعمت هايى كه در اختيار انسان قرار داده، علاقه شديد دارد كه در راه مقرّر آن خرج شود.

اين خرج شدن نعمت به وسيله انسان، هم در دنيا و هم در آخرت منافع زيادى دارد. در دنيا، هم خود انسان از خرج نعمت منفعت مى برد و هم مردم از خرج شدن نعمت منفعت مى برند. در آخرت، هم خود انسان به خاطر خرج كردن نعمتى كه داشته با يك منفعت ابدى و هميشگى روبرو مى شود. علاوه بر اين: خود خرج كردن نعمت در آن مسيرى كه وجود مقدس حق طرح آن و نقشه آن را داده است، شكر نعمت مى شود.

اين مطلب را حضرت داود  عليه السلام از پروردگار عالم سؤال كرد كه مولاى من! شكر تو به آن نحوى كه تو راضى باشى، چگونه است؟ يك بنده اى مى خواهد به اين دستور تو عمل كند، تا از بندگان شاكر تو باشد، و بعد هم گفته اى:

 « وَسَنَجْزِى الشَّـكِرِينَ »[1]

   من براى اهل شكر جزاى سنگين و فوق العاده قرار داده ام. خطاب رسيد: شكر عبارت است از: خرج كردن نعمت در جاى مقرّر آن.[2]

نعمت هايى هم كه خداوند به انسان عنايت كرده، دو نوع است، نعمت هاى مادى و نعمت هاى معنوى، اين نعمت هاى مادى و معنوى هم شماره ندارد.

 « وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللَّهِ لاَ تُحْصُوهَآ »[3]

 وجود مقدس حضرت حق عاشق اين است كه: نعمت هايى كه در اختيار بندگانش است، خرج شدن اين نعمت ها را ببيند. اين نعمت ها اگر خرج شود، هم خود انسان و هم ديگران در دنيا سود مى برند و هم خود انسان در قيامت سود ابدى مى برد، علاوه بر اين، خرج شدن نعمت در جايى كه مقرر شده، شكر نعمت است و خود انسان هم جزء شاكرين قرار مى گيرد.

پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد: خداوند اعتبارى كه براى شاكرين قرار داده است، براى هيچ طايفه مورد قبول خودش قرار نداده است. خيلى ها را قبول دارد، محسنين مقبول هستند، متوكلين مقبول هستند، صابرين مقبول هستند، اما براى شاكرين يك حساب جداگانه باز كرده است.

هيچ گروهى را نفرموده كم هستند، اما درباره شاكرين مى فرمايد:

  « وَ قَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِىَ الشَّكُورُ »

 مؤمن زياد است، شاكر كم است، صابر زياد است، شاكر كم است، مصلّى زياد است، شاكر كم است، محسن زياد است، شاكر كم است.

چقدر نقطه شكر نقطه حساس است و چقدر افراد اهل شكر كم هستند. شكر به اين معنايى كه خود وجود مقدس حضرت حق به داود  عليه السلام فرمودند: منظور از شكر اين نيست كه من دائم كه بيدار هستم، متذكر به ذكر الحمدللّه باشم.

شب عاشورا دعاى ابا عبداللّه  عليه السلام اين است كه:

 «فاجعلنا من الشاكرين»

 ما را جزء بندگان شاكرت قرار بده كه روز قيامت به چشم بندگان شاكر به ما نگاه كنى!