ايمان زبان

و بر زبان ، گفتار و اظهار از طرف دل فرض شده ، يعنى پخش ايمان دل وظيفه زبان است . در قرآن فرموده :به مردم كلام خوب بگوييد .و فرموده :بگوييد ايمان داريم به [ خدا ] و آنچه به ما نازل كرده و بر شما فرو فرستاده ، معبود ما و شما يكى است و ما براى او مسلمانيم .اين است آنچه خدا بر زبان واجب كرده است .
ايمان گوش
و به گوش واجب كرده كه خود را از شنيدن آنچه خداوند حرام كرده بركنار دارد و از آنچه حضرت حق حلال ندانسته روى گرداند و از توجّه به آنچه خداوند را به خشم آورد ، خود را نگاه دارد . و در اين زمينه فرموده :
با قومى كه به آيات خدا كفر ورزند و آن ها را به شوخى و مسخره گيرند ننشينيد تا در گفتگوى ديگرى وارد شوند .و سپس حال فراموشى را از آن جدا كرده و فرموده :اگر پيش آمد كه شيطان تو را به فراموشى كشيد ، مبادا پس از يادآورى با ستمكاران همنشين شوى .و فرموده :مژده ده به بندگانم ، آن كسانى كه مى شنوند گفتار را و بهتر آن را پيروى مى كنند ، آنان كسانى هستند كه خدا آن ها را رهبرى كند و آنانند همان خردمندان .
و فرموده :به تحقيق پيروز شدند مؤمنان ، آن كسانى كه در نماز خشوع كنند و از لغو روى گردانند و زكات بپردازند .و فرموده :چون بيهوده شنودند از آن روگردانيدند و گفتند : كردار ما براى خودمان و كردار شما براى خودتان . و فرمود :چون گذر كنند به بيهوده ، كريمانه و ارجمند گذرند .اين است آنچه خدا از ايمان به گوش واجب كرده است .