قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

افسار دزدى و نتيجه فرار از حلال‏

روزى اميرمؤمنان با چند نفر از يارانش كنار مسجدى براى خواندن نماز توقف نمودند، به مردى كه در آنجا ايستاده بود فرمود: اين استر مرا نگه دار تا ما نمار بخوانيم. هنگامى كه آن حضرت وارد مسجد شد مرد افسار اسب را باز كرد و آن را به سرقت برد و فروخت! امام پس از اتمام نماز از مسجد بيرون آمدند درحالى كه دو درهم در دست داشتند تا به عنوان مزد به آن مرد بدهند، ولى مشاهده كردند استر رهاست و افسارش به سرقت رفته!

 

حضرت دو درهم را به يكى از خادمانشان دادند با براى مركب افسارى بخرد، خادم وارد بازار شد و با همان افسار به سرقت رفته مواجه گشت كه دزد آن را به دو درهم فروخته بود، دو درهم را به مغازه دار داد و افسار را گرفت و نزد

حضرت آورد، وقتى نگاه امام به افسار استرش افتاد فرمود: اين مرد شتاب كرد و خود را از روزى حلالى كه از دست من برايش مقرر شده بود محروم نمود و آن را تبديل به حرام كرد، سپس فرمود:

«ان العبد ليحرم الرزق الحلال بترك الصبر ولايزداد على ما قدرله:»

قطعاً انسان با بى صبرى و افتادن در جاده شتاب روزى حلال را بر خود حرام مى كند و با اين كار بر آنچه برايش از جانب حق مقرر شده نمى افزايد.  امام صادق (ع) درباره كسانى كه از پرداخت حقوق مالى چون خمس و زكات دريغ مى ورزند مى فرمايد:

«من منع حقا لله عزوجل انفق فى باطل مثليه:»

كسى كه حقى از حقوق خداوند عزوجل را نپردازد، دو برابر آن را در راه باطل خرج خواهد كرد.

از رسول خدا روايت شده:

«العبادة مع اكل الحرام كالبناء على الرمل و قيل على الماء:»

عبادت با لقمه حرام مانند بنا كردن ساختمان بر شن و ماسه و يا آب است.

ملامهدى نراقى اين عالم فرزانه كم نظير روايتى را درباره مال حرام در كتاب پرقيمت خود جامع السعادات نقل مى كند كه بسيار بسيار قابل توجه است:

«ان اهل الرجل و اولاده يتعلقون به يوم القيامة فيوقفونه بين يدى الله تعالى و يقولون: يا ربنا خذلنا بحقنا منه فانه ما علمنا ما بجهل وكان يطعمنا من الحرام و نحن لانعلم فيقص لهم منه:»

زن و فرزندان انسان روز قيامت به دامن وى چنگ زنند و او را در پيشگاه خدا متوقف نمايند و گويند: پروردگارا حق ما از اين مرد بگير، زيرا او ما را به آنچه به آن آگاه نبوديم آگاه نساخت و بدون آگاهى ما به ما مال حرام خورانيد، پس خداوند تقاص آنان را از آن مرد مى گيرد!

روايت وحشت آورى در زمينه مال حرام به اين مضمون از رسول خدا نقل شده:

«اذا وقعت اللقمة من حرام فى جوف العبد لعنه كل ملك فى السماوات والارض مادامت تلك اللقمه فى جوفه، و ما دامت اللقمه فى جوفه لاينظر الله اليه:»

چون لقمه حرام در شكم انسان قرار گيرد، تا وقتى در شكم او باشد همه فرشتگان آسمان و زمين او را لعنت مى كنند، و تا آن لقمه در شكم است خداوند به او نظر لطف نمى نمايد.

درباره مسكرات از رسول خدا روايت شده:

«لاينال شفاعتى من شرب المسكر ولايرد على الحوض لاوالله:»

كسى كه ماده مست كننده بنوشد به شفاعت من نمى رسد، و به خدا سوگند كنار حوض كوثر بر من وارد نخواهد شد.

و در روايتى فرمود:

«الخمر ام الخبائث:»

ماده مست كننده ريشه همه پليدى هاست.

امام صادق (ع) مى فرمايد:

«اذا اراد احدكم ان يستجاب له فليطيب كسبه و ليخرج من مظالم الناس و ان الله لايرفع دعاء عبد و فى بطنه حرام او عنده مظلمة لاحد من خلقه:»

در هرصورت بايد به طور صد در صد باور كرد كه:

«ما اصابك من سيئته فمن نفسك:»

اى انسان آنچه ازبلا و عقوبت و پستى و ذلت دنيا و عذاب آخرت، و رنج و مشقت و زيان وخسارت به تو مى رسد محصول تلخ و ميوه خطر زاى گناهان و معاصى و تخلفات و ظلم هاى خود تست.

اى كاش ملت اسلام و همه ملت ها و به ويژه دولت ها و حاكمان به همين آيه هفتاد و نهم سوره نساء توجه و دقت مى كردند و از گناه باز مى ايستادند تا همه مشكلاتشان برطرف مى شد.


منبع : پایگاه عرفان
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب


بیشترین بازدید این مجموعه