استاد انصاریان: مومن راستین ، دنیا را کوچک شمرده و شان خود را بالاتر از دلبستگی به آن می داند

حضرت استاد انصاریان در دومین شب از ماه مبارک رمضان ضمن بیان روش رسیدن به خوشبختی و رستگاری فرمودند:

بر اساس آیه «قد افلح من تزکی» مسیر رسیدن به فلاح از تزکیه نفس می گذرد و هر کس نفس خویش را از هر گونه پلیدی و عقاید فاسد و گناه دور بدارد طبق وعده الهی قله های رفیع نجات و رستگاری را فتح خواهد نمود.

ایشان در ادامه اظهار داشتند با توجه به آیه یکصد و یازدهم از سوره توبه مبنی بر «وعدا علیه حقا فی التوراه و الانجیل و القرآن» همه وعده های خداوند در سه کتب آسمانی را وعده هایی یقینی و اجتناب ناپذیر دانستند؛ به گونه ای که مومنان پس از طی مراحل تزکیه نفس قطعا از هرگونه مشکلات و محدودیتها رهایی می یابند و این احساس رهایی و نشاط بلافاصله بعد از مرگ آغاز می شود.

این استاد فرهیخته در تبیین عوامل از بین رفتن رنج و الم مومنان یادآور شدند:

آخرین درد مومن درد و رنج جسمانی و بیماری در لحظات مرگ است و چون به زودی به نشاط و سرور الهی نزدیک می شود.

 حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) پس از اصابت شمشیر عبارت زیبای «فزت و رب الکعبه» را بیان داشتند؛ به دلیل آن که از همان لحظه ضربت خوردن ایشان احساس رهایی از رنجها و مشقت های دنیوی را با چشم دل مشاهده نمودند.

ایشان با اشاره به این نکته مهم که بسیاری از اوقات رنجهای مومنان از اقوام و اطرافیان و دوستان است ابراز داشتند:

 یک مومن واقعی هراسی از این رنجهای اطرافیان ندارد بخاطر اینکه امامان معصوم ما نیز دچار همین مشکلات بودند. نمونه آشکار آن دستگیریهای مستمر امام صادق علیه السلام از طرف پسرعموهای شان است که البته برای ائمه(علیهم السلام) دیگر همچون امام باقر علیه السلام و ... نیز چنین بوده است.

این اندیشمند فرهیخته یکی از آثار مهم تزکیه نفس را استغنای نفس یا حس بی نیازی نفس از هر کسی غیر از خدا دانستندو افزودند: امام حسین علیه السلام استغنای نفس را در دعای عرفه از خداوند می طلبد: «و اجعل غنای فی نفسی» و به سبب همین ثمره ارزشمند است که مومن واقعی همه چیز غیر از خدا را کوچک و حقیر می بیند و خود را در برابر جلوه های خوش رنگ ولعاب دنیا نمی فروشد؛ همان گونه که حضرت علی علیه السلام در معنای عبارت «الله اکبر» می فرماید: خداوند در نظر مومن بسیار عظیم است و هر آنچه غیر خداست در نظرش ناچیز است؛ «عظم الخالق فی انفسهم و صغر مادونه فی اعینهم» خدا را در دل‌هاي خود به عظمت شناختند و غير خدا در نظر اين‌ها کوچک است. از همین رو مومنان راستین دائم در تکبیرند« الذین هم فی صلاتهم دائمون».

وی در ادامه با بیان مصادیق متعددی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و نیز حضرت امیر علیه السلام که در برابر مظاهر دنیا سر تعظیم فرود نیاوردند افزودند: طبق روایتی وقتی جبرییل از طرف خداوند پیشنهاد اهدای تمام گنجهای عالم را به پیامبرش داد آن حضرت آن را نپذیرفتند و شوق فراوان برای نعمت شکرگزاری در یک روز و حاجتمندی در روز فقر را بر همه گنجهای دنیوی ترجیح دادند.

در نهج البلاغه از حضرت امیر علیه السلام نیز آمده که ایشان در یک مکالمه شنیدنی با دنیا آن را چون دخترکی تشبیه کرده که درصدد فریب حضرت است اما حضرت او را سه طلاقه می کنند تا هرگز قدرت بر رجوع و وسوسه مجدد را نداشته باشد.

ایشان در پایان ثروت را به عنوان تنها عامل احساس ناامنی و پریشان‌خاطری دانستند و ارتباط تنگاتنگ با معبود یکتا، اتصال با منبع لایزال خدای متعال، سجده در برابر ایشان و گریه در برابر مصایب امام حسین علیه السلام را به عنوان برترین جلوه های ایمان، خضوع و انسانیت دانستند که از این مسیر انسان به شراره های عشق الهی که «نار الله الموقده» باشد میرسد.