مؤمن گرفتار انواع آزارها

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می‌فرماید:

« مؤمن تا پایان عمر دچار حسد حسودان و رنج‌های بدن خواهد بود.»چند روز ممکن است بدن محکم باشد ولی دائم در معرض فشار حوادث است، چون در دیدگاه خدا انسان یک دانه نباتی است که باید مانند دانه درخت سیب، داخل زمین کاشته شود. زمین با خاک و آب جاری بر او فشار بیاورد، هوای سالم و نور بر او بتابد، تا دانه باز شود و بعد از پنج یا ده سال به بهترین درخت تبدیل شود.

مردم مؤمن که مانند دانه گیاهی هستند، تکالیف ومسئولیت‌هایی که خداوند برعهده آنان می گذارد یا گاهی بلاهایی که دشمنان مثل تحریم‌های اقتصادی، کمبودها، یا گرانی‌ها در زندگی مردم وارد می‌کنند، اگر مردم دست از خدا برندارند و به اشتباه تقصیر دین نگذارند، دانه وجود آنان شکفته می‌شود ودرهمین دنیا تبدیل به شجره طیبه می‌شود.

امیر المؤمنین علیه السلام می‌فرماید: این بلاها اندک است، یعنی با دید الهی بلاها مهم نیست؟ چون بلاهای دنیا را با بلاهای آخرت مقایسه می‌کنندکه برسر کافران و منافقان و مشرکان چه می‌آید . مؤمنان درآنجا کمترین آسیب و بلایی نمی‌بینند. بلای آخرت پایان ندارد. حضرت برای سبک کردن بلا می فرماید: «وَهذا ما لَا تَقُومُ لَهُ السَّماواتُ وَالْأَرْضُ »، گرده آسمانها و زمین تحمل کشیدن بلاهای قیامت را ندارند، پس این بلاهای دنیا چیزی نیست، درنگ در زندگی اندک است، یعنی ماندنی نیست، پیری برای مومن تمام می‌شود ولی جوانی در بهشت برای او می‌آید.

اهل بهشت درعالی ترین سن جوانی و طراوت هستند. سرور بهشتیان حسن و حسین هستند،« الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ »، یعنی طراوت جوانی آن دو بیش از جوانان اهل بهشت است، جوانان اهل بهشت یعنی اهل بهشت، چون آنجا پیری وجود ندارد،خود پیری یک مشکل است، مدت بلاها و مشکلات کوتاه است. تا کی تحریم‌کنندگان سر قدرت هستند؟ تا کی تازیانه ستمگران بر سر مظلومان است، دائمی نیست. تاریخ نشان داده تحمل برای انسان مومن آسان است، یعنی آن که کوه ایمان است، طوفان بلا برای او آسان است، مدت بلا هم بسیار کوتاه است.

پیامبراسلام در قبرستان مؤمنان می‌فرمود: «إِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُون ْ» ، ما غم فرزند ‌و همسر خوب مثل خدیجه کبری ویاران بزرگوار مثل سعد بن معاذ یا حمزه را دیدیم، اما اندوه تمام می‌شود وما هم به شما ملحق می‌شویم ودرجوار رحمت خدا دور همدیگر جمع می‌شویم.

خداوند می فرماید: «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ » برای اینکه در سرزمین بلاها و ابتلائات دانه وجود مؤمن شکفته شود چه بلاهایی که از دیگران به ناحق به انسان می‌رسد.« لَتُبْلَوُنَّ في أَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذينَ أَشْرَكُوا أَذىً كَثيراً »، بندگان مومن من، آزار مسیحیان و یهودیان و مشرکان به شما بسیارخواهد بود و دریا وار اذیت می‌کنند. پس مومنان محاسبه کنند بلا و سختی که درپیشگاه خداوند مدت معینی دارد و خداوند از باب لطف برای اهل ایمان ایجاد می‌کند، بهترین راه این است که انسان با حوادث وسختی‌ها مؤمنانه روبرو شود، آنجایی که امکان دارد با کمک همدیگر مشکل را حل کنند، واجب است همه به هم کمک کنند تا زمان آن تمام شود.