گاهی انسان با بلا و سختی بیدار میشود. بلاها زنگ بیدار باش است. اهل معرفت که این حرفها را میدانستند از بلاها استقبال میکردند، آنان که معرفت ندارند تا بیمارمی شوند، شکایت می کنند حتی به خدا می گویند، « رَبِّي أَهانَنِ ِ» این اهانت خداست. بلاها برای آنان سودی ندارد، حتی ضرر دنیایی وآخرتی میکنند و هیچ سودی برای او ندارد. مریض گاهی ناله می کند. خطاب پروردگار میرسد: کرام الکاتبین که پرونده بنده من را مینویسید، هر وقت بنده مومن من ناله زد، درپرونده اوحسنه بنویسید. گاهی درد به او فشار میآورد بیمار از اراده خداوند عصبانی میشود. ملائکه میگویند: چه بنویسیم، پروردگار میفرماید: حسنه بنویسید، بنده من درد میکشد، معصوم که نیست فرق او را بشکافند، فُزْتُ وَرَبِّ الْكَعْبَة بگوید.
منبع : پایگاه عرفان