خداوند به صورت ویژه چندین بار پیامبراسلام را دعوت به صبر شدید کرد، و دلگرمی هم به او داد، «فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ» ، از آزار و رنجهای مشرکان آزرده خاطر نشو .چنانکه پیامبران اولوالعزم گذشته درمقابل سخت ترین حوادث صبر کردند و تکالیف را تعطیل نکردند. اما حضرت رسول درجنگ احد عجب صبری داشت وقتی کشتهها و زخمیها را دید و نالهها را شنید،از دهان و دندان او خون میریخت. با سنگ به پیشانی او حمله کردند، استخوان شکست و خون جاری شد، زیر لب میگوید: «اللَّهُمَّ اهْدِ قَوْمِي فَإِنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ » خدایا امت من نادان هستند آنان را هدایت کن. آنگاه که بعد از سه سال قاتل عموی او پیام داد من میخواهم درمدینه مسلمان شوم مرا قبول میکنی؟ فرمود: قبول میکنم. بعضی به خاطر بی تربیتی و غفلت از قیامت اذیت میکنند. چند بار پروردگار در قرآن میگوید: «وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ»، فقط بدی را با خوبی تلافی کنید.
امام باقر علیه السلام هنگام شهادت به فرزندش امام صادق علیه السلام فرمود: فلانی که قوم و خویش نزدیک من است خیلی با من بد رفتاری کرد، چرخ زندگی او هم نمیچرخد، این چند ساله من او را اداره کردم، بعد از من به او رسیدگی کن.» این عمل به قرآن و صبر است.
منبع : پایگاه عرفان