قرآن كريم، رزق معنوى‏

وجود مبارك حضرت حق كه به خاطر رحمانيت و رحميتش به همه مخلوقات به ويژه به انسان عشق و علاقه و مهر و محبت دارد و عشق و علاقه اش اقتضا نموده كه علاوه بر تأمين رزق مادى انسان، رزق معنوى او را نيز تأمين نمايد و به عبارت ديگر به همه نيازهاى باطنى او در جهت آبادى دنيا و آخرتش پاسخ گويد، نهايت عشق و محبتش را در اين زمينه با نزول قرآن مجيد كه منبع تأمين خير دنيا و آخرت انسان است ابراز داشته است.

به فرموده اميرالمؤمنين على عليه السلام قرآن كريم بيان گر دو برنامه است:

يكى روشن كننده هر خير و نيكى و ديگر توضيح دهنده هر شر و بدى است و در اين زمينه چيزى را فروگذار نكرده است «1».

قرآن، قانون اساسى حيات انسان تا روز قيامت است و از نظر هدايت، كامل ترين و جامع ترين كتابى است كه تا كنون چشم هستى و ديده آفرينش آن را ديده است.

و از آنجا كه دوستى و معاشرت چه در جهت مثبت و صحيح اش و چه در جهت منفى و نادرستش، بيشترين و سنگين ترين تأثير را در فضاى حيات انسان به جاى مى گذارد؛ بخشى از هدايت قرآن به اين مسأله بسيار مهم اختصاص داده شده است.