تا کنون بیان شد که تمام مقرراتی که در قرآن و در روایات است، این‌ها رحمت حق است که به یک نمونه از روایات آن نیز اشاره شد. پیامبر خدا (ص) در آن روایت فرمود: «رحم الله امرأ قدّم خیرا»؛ رحمت خدا ملک آن کسی است که خودش را به دستگاه خیر سپرده است. چنین کسی همه وجودش خیراست و هیچ شرّی ندارد.
قرآن و امیرمؤمنان (ع) این خیر بودن را بسیار عالی ترجمه کرده‌اند. پس رحمت خدا از آنِ کسی است که برای خیر قدم بردارد و برای هر‌کاری که در این عالم منفعت ذاتی دارد و نه منفعت سطحی، کوشش کند. البته ممکن است کسی قمار بازی کند و هزار تومان او هم یک میلیون شود ولی این نفع سطحی اسـت و منفعت سطحی را خدا قبول ندارد. هر کاری که منفعت عمقی دارد یعنی نفعش دنیایی و آخرتی است و برای خود شخص و برای دیگر برادرانش منفعت دارد این خیر ذاتی است.
به پایان این آیه دقت کنید که چگونه کلمه خیر در آن آمده است: خود آیه خیر بودن را ترجمه می‌کند. این سه عمل اقامه نماز و پرداخت زکات و قرض دادن به خدا، منفعتشان هم برای خودمان و هم برای دیگران عمقی است. حداقل منفعت نماز برای دیگران این است که ذره‌ای از مال کسی نزد نمازگزار نمی‌ماند و نمازگزار بدون اجازه در زمین دیگران نماز نمی‌خواند و لباس دیگران را هم تصاحب نمی‌کند و خود این بسیار ارزش دارد. زکات هم خلأهای جامعه را پر می‌کند.
منبع : پایگاه عرفان