نجات از مرگ سياه‏

اصولًا خداى مهربان، منافع ثروت معنوى را به اين خاطر در فضاى حيات انسان ها قرار داده كه انسان ها خلأهاى فكرى و روحى و معنوى خود را از سرمايه هاى الهى آنان پر كنند و از مرگ سياه كه مرگ عقل و جان و مرگ قلب و روح و روان است، در امان بمانند و از لا به لاى طوفان هاى مهلك، كشتى وجودشان را سالم و صحيح به ساحل نجات كه همانا سعادت دنيا و آخرت و رضا و خوشنودى حضرت حق است، برسانند مگر نه اين است كه خداى مهربان در اولين آيه سوره مباركه ابراهيم، فلسفه بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را با دردست داشتن قرآن، نجات انسانها از ظلمات و قراردادنشان در نور مى داند؟

 [كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ] .

[اين ] كتابى است كه آن را بر تو نازل كرديم تا مردم را به اجازه پروردگارشان از تاريكى ها [ىِ جهل، گمراهى و طغيان ] به سوى روشنايىِ [معرفت، عدالت و ايمان و در حقيقت ] به سوى راه [خداى ] تواناى شكست ناپذير و ستوده بيرون آورى.

چه دوستى و چه رفيقى در اين پهن دشت هستى از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله از نظر سرمايه هاى معنوى سرمايه دارتر است؟ دوستى كه با حرص و اميدى آتشين و با عشق و محبتى كامل و با دل سوزى و مهرى بى نظير، در مقام نجات انسان از تهيدستى و فقر معنوى است و تنها خواسته اش خير دنيا و آخرت بشر و رسيدن او به برترين مقام ايمانى و اخلاقى و قرار گرفتن در فضاى خوشبختى دنيا و آخرت است،

[حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ ] .

اشتياق شديدى به [هدايتِ ] شما دارد او اشتياق و اميد و حرص فوق العاده اى نسبت به هدايت و نجات شما از گمراهى دارد.

پس از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله اهل بيتش منابعى عظيم از سرمايه هاى معنوى هستند كه همچون پيامبر صلى الله عليه و آله، هدايت كننده مردم به سوى حقايق و منجى آنان از مهالك و رهاننده ايشان از خطرات و مفاسدند.