در مورد این گروه دوم باید گفت که پروردگار یک محاکمه‌ای از آن‌ها برای روز قیامت نقل می‌کند که محاکمه عجیبی است. پروردگار عزیز عالم در سوره مبارکه احزاب می‌فرماید: بعد از اینکه تمام مردم وارد محشر شدند، اوّلین کاری که خدا در مورد بی‌دین‌ها انجام می‌دهد آن است که آن‌ها را لعنت می‌کند. آخر آیات سوره احزاب می‌فرماید: لعنت یعنی اینکه جلوی چشمشان تمام منافذ رحمت را به روی آنان می‌بندند و دیگر شفاعت نمی‌شوند، دستشان را نمی‌گیرند، به گریه‌شان توجه نمی‌کنند، التماسشان را نمی‌شنوند و به هیچ عنوان در رحمتی برویشان باز نمی‌کنند: و یار و یاوری که یک ذره دلش برای آن‌ها بسوزد، پیدا نمی‌کنند: آن روز، روزی است که چهره این‌ها را در آتش، مرتب بالا و پایین می‌کنند یا عین کبابی که روی آتش است، دائم می‌چرخانند.
در اینجا این گروه معذب می‌گویند: ای کاش ما در دنیا حرف دو نفر را گوش می‌دادیم؛ یکی خدا و دیگری پیامبر. و در آنجا حسرت می‌خورند که چرا ما می‌نشستیم و می‌گفتیم: عالم، خدا ندارد و قیامت دروغ است.
و همین گروه باز می‌گویند: خدایا ما در دنیا بجای اینکه حرف تو و پیامبرت را گوش بدهیم، حرف رؤسا و بزرگانمان را گوش دادیم و آن‌ها ما را گمراه کردند. ما نباید گوش می‌دادیم، چون عقل و وجدان داشتیم. الان هم می‌دانیم که آن‌ها به خاطر اینکه ما را خراب کردند، در جهنم‌اند و ما هم که به حرف آن‌ها گوش داده‌ایم و خراب شده‌ایم الآن در جهنم‌ایم، ولی ما یک تقاضا از تو داریم که عذاب آن‌ها را دوچندان سازی: خدایا برای اینکه دل ما خنک بشود، عذاب آن‌ها را دو برابر کن و لعنت بزرگت را نصیبشان نما!
این‌ها مردمی هستند که وقت مردنشان، رابطه‌شان با هم قطع شده است، اما خوبان عالم که رابطه‌شان با هم قطع نشده است.
پس آنانی که زن و فرزندشان را بی‌دین کرده و فقط به دنیای آنان رسیده‌اند وقتی می‌میرند رابطه‌شان با آن‌ها قطع می‌شود و در آنجا تنها و غریب و بدون فریادرس می‌مانند.
بنابراین، از مجموعه مباحث روشن شد که باید با چیزی رابطه برقرار کنید که برایتان بماند و باقیات الصالحات شما بشود: و رابطه‌تان را یک رابطه‌ای قرار دهید که مرگ نتواند آن را ببرد، چرا که چیزی را که مرگ بتواند از دست شما بگیرد، ارزش ندارد. در اینجا مناسب است داستانی را بگویم.
منبع : پایگاه عرفان