توجه به نعمت

توجه به نعمت پروردگار

خوردن و آشامیدن ، پوشیدن و سود بردن ، و بهره گیرى از هر نعمتى بدون توجه به اینکه نعمت به اراده ى چه کسى به وجود آمده ؟ چگونه پدید آمده ؟ براى چه بر سر سفره ى حیات قرار داده شده ؟ چه عواملى در رنگ و مزه و بو و انرژى آن در عرصه گاه هستى دخیل بوده و خلاصه بدون اندیشه در یک لقمه ى نان ، یا یک قطعه پارچه ، یا زمینى آماده براى کشاورزى ، یا چشمه اى جوشان ، یا رودى جارى ، یا جنگلى انبوه از درختان مفید ، و اینکه با کمک چند میلیون یا میلیارد عامل به وجود آمده تا ساختمان حیات انسان برپا شود ؟ کار حیوانات و غافلان و بى خردان است .

اندیشمندان به تمام نعمت هایى که در اختیار دارند با چشم عقل و بینایى قلب مى نگرند تا وجود نعمت دهنده را در کنار نعمت لمس کنند ، و فواید نعمت را بیابند و از نعمت به همان صورت که پدید آورنده ى نعمت خواسته استفاده نمایند

قرآن که کتاب هدایت است مردم را بدین صورت به نعمت هاى الهى توجه مى دهد

 یَا اَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِق غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُم مِنَ السَّماءِ وَالاَْرْضِ لاَ اِلهَ اِلاَّ هُوَ فَاَنَّى تُوْفَکُونَ (1)

    اى مردم ! نعمت هاى خدا را بر خود توجه کنید ، آیا آفریننده اى جز خدا هست ؟ خدایى که از آسمان و زمین به شماروزى مى دهد ، جز او معبودى نیست پس به کجا روى مى آورید ؟

آرى تمام نعمت ها با فوایدى که دارند دلیل بر یگانگى حق ، و برهان بر توحید ذات و راهى آسان براى شناخت حضرت حق است