ما در هیچ کتابی روشن‌تر از این خط سیر، مسیری برای حرکت انسان به سوی حق نداریم. برای قرارگرفتن در جاده قرب و لقای الهی باید به این علم آراسته شویم و بدانیم نعمت‌هایی را که به ما عنایت کرده‌اند، در کجا هزینه کنیم تا بدین وسیله در مسیر قرب حق قرار بگیریم. این علم، علمی نیست که از درون انسان بجوشد و انسان با عقل خودش همۀ آن را دریابد، بلکه تنها مقدمۀ این علم دراختیار عقل انسان است و حقیقتش در اختیار انبیا و ائمه طاهرین و اولیای خداست. در حقیقت، اتصال به این علم، اتصال به عقل انبیا و ائمه طاهرین و اولیای خداست و انسان از مسیر این اتصال، به درک حقائق و واقعیات و منافع بسیاری می‌رسد. بنابراین، ما برای این که بدانیم نعمت‌ها را درکجا خرج کنیم باید نیروی عقل را به‌کار گیریم، اما به مدد اولیا هم نیازمندیم.
قرآن مجید برای تحصیل این علم می‌فرماید: شما بهترین رفیق را بیابید.البته در رفاقت نیاز به جسم رفیق نیست، بلکه معنویت، حقیقت و نورانیت رفیق و بینایی و بصیرت و هدایت‌گری او کار می‌کند. در آشنایی و رفاقت با این‌گونه دوستان و رفیقان یعنی انبیاء و ائمه و اولیاء، کسی نمی‌تواند درک کند که چه بهره‌های سنگین و چه معنویت پرارزشی شامل حال او می‌گردد. این علم در حقیقت همان علم دین و علم هدایت است و درهای رحمت را به‌روی انسان می‌گشاید.
امیرمؤمنان(سلام الله علیها) تعریف بسیار جامعی از این علم دارد و می‌فرماید:
فَالْعِلْمُ يَرْفَعُ الْوَضِيع.
این دانش، هر انسانی را از عالم حیوانیت نجات میدهد و به فضای بی‌نهایت عالم ربوبی می‌رساند. به عبارت دیگر، از خاک بودن نجات میدهد و به عالم پاک می‌رساند. انبیا هم برای همین جهت به رسالت مبعوث شده‌اند. شما ببینید هدفی که برای رسالت پیامبر اسلام(صلی الله علیه واله وسلم) در قرآن کریم بیان شده چقدر باارزش است:
)إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّـراً وَ نَذِيراً * وَ داعِياً إِلَى الله
پس هدف خداوند از فرستادن پیامبر اسلام(صلی الله علیه واله وسلم) بین مردم این است که مردم بتوانند هرچه خوبی در این عالم هست ببینند و لمس کنند.
منبع : پایگاه عرفان