)وَ الَّذينَ هُمْ لِلزَّكاةِ فاعِلُون اینان زکات مالشان را میپردازند.
نعمتها را در همان راهی که باید خرج میکنند؛ پرداخت اضافه بر آنچه که خداوند متعال فرموده خلأهای بسیاری را در جامعه پر میکند.
اگر دقت کنیم متوجه میشویم که خود پروردگار نعمتها را در عالم چگونه مصرف میکند و چقدر حکیمانه و به جا مصرف میکند! با به جا مصرف کردن نعمتها، چه نظام شگفت انگیزی برپاست. مردم هم باید در خرج کردن نعمتها خلیفه خدا و جانشین وجود مقدس او باشند و راه او را بپیمایند.
)وَ الَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ * إِلاَّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْـرُ مَلُومين(؛ بندگان واقعی من حتی شهوت را بیجا مصرف نمیکنند؛ چراکه اگر شهوت هم بیجا و خارج از نقشه خدا مصرف شود، فساد همه جانبه بار میآورد.
)وَ الَّذينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُون بندگان من، بندگان متعهد و امانتدارند و امانتها را نیز در راه خودش هزینه میکنند.
)وَ الَّذينَ هُمْ عَلى صَلَواتِهِمْ يُحافِظُون بندگان من در عبادت هم نعمت را به جا مصرف میکنند و بندگی اصلا یعنی نعمت را به جا مصرف کردن.
)أُولئِكَ هُمُ الْوارِثُونَ * الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُون این مؤمنان با مصرف بجای نعمتها، یک ساختمانی به نام بهشت و فردوس ساختهاند که آنهم پیش من محفوظ است. در سورههای دیگر چنین میفرماید: )وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْـرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ الله آنچه از خوبی فرستادید من برای شما نگه میدارم. پس شما با مصرف کردن به جا بهشت میسازید و خدا نیز امانتدار شما میشود.
منبع : پایگاه عرفان