پاکی دوم، پاکی دل است. دل باید از عجب، حسد، کبر، حرص و ریا پاک شود. ریا چشمه اطاعت از خدا را میخشکاند و آدم، مطیع نفس خود میشود. وقتی نماز میخوانم که نفس من از تعریف مردم خوشش بیاید و وقتی کار خیر میکنم که نفسم خوشش بیاید. کبر هم باب رفاقت را میبندد. حرص هم حق مردم را پایمال میکند و حسد نیز آیینه تجلی او را میشکند.
منبع : پایگاه عرفان