پایبندی به میثاق الهی

این فراز آیه خیلی عجیب است که پس از )وَ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْكُمْ وَ ميثاقَهُ الَّذي واثَقَكُمْ بِه ( نعمت خدا را به یاد بیاورید و نیز پیمانی را که خدا با شما بست. می‌فرماید که شما سر آن پیمان، دو مطلب را به پروردگار گفتید: )إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنا وَ أَطَعْنا( او قرارداد بندگی با شما بست و شما در این قرارداد گفتید که شنیدیم و قبول کردیم و مطیع هستیم، پس: )وَ اتَّقُوا اللهَ إِنَّ اللهَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُور( یعنی شما باید قرارداد را نگه دارید و نشکنید که خدا از حال درون دل شما آگاه است. 

بنابراین، ای میوه شیرین الهی و ای نعمت‌الله و ای تجلی خدا! خودت خدا را لمس کن؛ زیرا تو نعمت‌الله هستی و به خدا اگر کسی خدا را بشناسد، چراغی در دلش روشن می‌شود که به هیچ عنوان خاموش شدنی نیست. قلب چنین شخصی به تعبیر قرآن مجید، مشکات و چراغ می‌شود و راه او را روشن می‌کند.