این نعمت‌ها هم در اختیار همه هست به شرطی که مردم به ستمگران مهلت ندهند که حقشان را بگیرند، اگر مردم به ستمگران مهلت بدهند و از این سه نعمت محروم بمانند، خود مقصر خواهند بود. چراکه خداوند فرموده است:
)اَسبَغَ عَلَیکُم نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ بٰاطِنَةً(
اکنون آفریقا انبار ثروت است و مردم نان ندارند، خانه ندارند و لباس ندارند، این، محرومیت‌ها از کوتاهی‌های خودشان است. آمریکا منبع ثروت است، اما شش میلیون گرسنه دارد که صبحانه و ناهار و شام ندارند؛ یا باید بدزدند یا باید مراکز خیریه کمکشان کنند و این تقصیر خودشان است. اروپا مرکز ثروت است، اما فقط در ایتالیا دو میلیون بیکار زندگی می‌کنند و گرسنه‌اند. اگر این دو میلیون به واتیکان بروند و فقط تاج سر پاپ را بگیرند و بفروشند، هم مسکن و هم کسب و کارشان درست می‌شود، چون صد میلیون دلار قیمت آن تاج است. خدا عنایت کرده است و فقط مظلومان نباید ساکت بنشینند که در این صورت، آنها هم ظالم محسوب می‌شوند. مظلومان باید فریاد بکشند و اگر تعدادی از آنها هم شهید شوند شامل وعده )عِنْدَ رَبِّهِم یرْزَقُون( می‌شوند، و آنهایی هم که می‌مانند و پیروز می‌شوند حقشان را از ظالم می‌گیرند.
تحقیقات دانشمندان هم نشان می‌دهد که کره زمین با پنج قاره‌ای که دارد، قدرت دارد پنجاه برابر جمعیت فعلی کره زمین را اداره کند. پس چرا عده‌ای باید گرسنه و تشنه و بی‌مسکن باشند؟ مظلومِ ساکت، شریک ظالم است. فریاد برآورنده یا حقش را می‌گیرد یا در درگیری شهید می‌شود، که باز هم به خوشبختی می‌رسد: )عِنْدَ رَبِّهِم یرْزَقُون(.
اصلا سکوت برای بشر معنا ندارد. خداوند متعال بشر را موجود متحرک خلق کرده و همه وسایل را هم در اختیارش گذاشته است و فقط نیاز به یک قیام عمومی و همگانی در کل دنیاست و اگر همه مردم قیام کنند طول نمی‌کشد و می‌توانند تمام مشکلاتشان را با این قیام حل کنند.
الان عربستان، واقعا گرسنه و بی‌خانمان فراوان دارد. من به یکی از روستاهای عربستان به نام ربذه بین راه مکه و مدینه رفتم که قبر ابوذر غفاری و پسرش در آنجاست. با ا‌‌هالی آنجا صحبت کردم. بعضی از مردهای روستای ربذه، قدرت خرید لباس دوخته را نداشتند و یک پارچه به خودشان بسته بودند و یک پارچه هم روی شانه‌شان بود، ولی کاخ‌نشین‌های ریاض چقدر پول دارند؟! یکی از خویشان دور خاندان سعودی در سوئیس وقتی که مرد حدود نهصد میلیون دلار پول در بانک سوئیس داشت و چون وارث نداشت، همه را بانک برای خود برداشت. پول و امکانات، مسکن و خوراک در زمین به اندازه کافی هست، ولی اختلال در کار و مال، ظلمِ ظالم است و به عالم ملکوت ارتباط ندارد.
خداوند سفره را پهن می‌کند و می‌گوید: مواظب حقت باش، و این‌طور نیست که بگوید من سفره را پهن می‌کنم، تو کنار سفره بخواب و من لقمه را در دهان تو می‌گذارم و اگر کسی هم آمد حق تو را ببرد پایش را قطع می‌کنم، نه او عنایت می‌کند و راهش را هم نشان می‌دهد. پس بعضی‌ها خدای نکرده کوتاه فکری نکنند و بعد بگویند پس عدالت خدا چه شد؟ عدالت، حکمت، علم، عنایت و رأفت او در همه جای عالم حکومت می‌کند، و اگر در گوشه‌ای نیز یک مقدار وضع به هم ریخته است آن، هم تقصیر مظلوم است و هم تقصیر ظالم. اینجا اگر مظلوم قیام بکند، ظالم سرش به سنگ می‌خورد و مشکل حل می‌شود، ولی اشکال از اینجاست که مظلوم، ساکت است.
منبع : پایگاه عرفان