توبه‌های استهزا گونه!

پیامبر(ص) سفارش می‌کند که در موضوع توبه، خدا را مسخره نکنید! آن حضرت دو روایت در این زمینه دارد که خیلی عجیب است. می‌فرماید: کسی را وارد محشر می‌کنند و نمی‌داند که دوزخی است یا بهشتی. به او می‌گویند: بفرمایید به بهشت داخل شوید! همین که مقابل درب بهشت می‌آید، آن درب بسته می‌شود و به او می‌گویند برو عقب. این کار چند بار تکرار می‌شود. او به خدا می‌گوید آیا مرا مسخره کرده ای؟ خطاب می‌رسد که نه، بلکه تو ما را در دنیا مسخره کرده بودی و این آمد و رفتنت انعکاس دنیای خودت است. تو تمام نعمت‌های مرا برمی‌داشتی و خرج دشمنان من و خرج شهوت خود می‌کردی و بعد می‌آمدی گردن کج می‌کردی و می‌گفتی که غلط کردم. بعد هم که آرام می‌شدی و از ناراحتیِ وجدان درمی‌آمدی دوباره می‌رفتی سر جای اول خودت؛ پس، تو ما را مسخره می‌کردی.

در روایت دیگری که خیلی عجیب‌تر از روایت قبلی است، آمده که آن حضرت گریه می‌کرد و می‌فرمود: گناهکاری را به جهنم می‌اندازند و او هزار سال آخرتی که هر روزش مساوی با پنجاه هزار سال ماست، آنجا می‌سوزد و التماس و لابه می‌کند. بعد به او می‌گویند تو آزادی! او از دیوار جهنم بالا می‌آید و هزار سال طول می‌کشد تا می‌رسد به لبه جهنم، اما همین که می‌خواهد بیرون بیاید دوباره او را پرت می‌کنند سر جای اولش و سه مرتبه این بلا را به سر او درمی‌آورند. بار سوم که می‌افتد و به جای خودش برمی‌گردد، به پروردگار عرضه می‌دارد: «رَبِّ اتستهزؤنی» خدایا آیا مرا مسخره می‌کنی؟! خطاب می‌رسد: نه، بلکه تو در دنیا مرا و دین مرا مسخره می‌کردی!

بنابراین، اگر یک دفعه مال حرام خوردی حساب کن و ببین چقدر بوده و آن را به صاحبش برگردان. اگر یک بار در اداره به مردم اعتنا نکردی و آنها را معطل نمودی و یا یک بار امضای کاغذی را که یک دقیقه زمان لازم داشت انجام ندادی و ده روز شخصی را معطل نمودی، این کارها را رها نما و دیگر تکرار نکن!