این آیات درباره کسانی است که علم به نعمت‌ها پیدا کردند و آنها را به جا مصرف کردند، اما کسانی که جاهل ماندند و چشم‌ها و گوششان را بستند و عمری را تنها به جمع کردن و خوش‌گذرانی اختصاص دادند، در باره آنها می‌فرماید:
)وَ الَّذينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْوىً لَهـُم
آنان باید بدانند که در سرازیری جهنم قرار گرفته‌اند. اصلا برخی در طول عمرشان یک‌بار ننشسته‌اند فکر کنند که این منابع مال چه کسی است؟! فقط می‌گویند: بخوریم و بیاشامیم و خوش باشیم. اینان کسانی‌اند که خداوند در باره آنها می‌فرماید:
)أُولئِكَ الَّذينَ طَبَعَ اللهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُون (.
و در ادامه هم در باره آنان می‌فرماید:
)لا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخاسِـرُون (؛
اینان این‌قدر با من بد رفتار کرده‌اند که من جریمه بد رفتاری آنها را در همین دنیا می‌دهم: یکی این که درِ دلشان را می‌بندم، یکی هم در گوششان و چشمشان را می‌بندم، اینها جریمه است، چون خودشان ابتدا دل و چشم و گوششان را به جای دیگر بردند، نه این که جریمه، کارِ ابتدائی خدا باشد، بلکه جریمه نتیجه کار خودشان است.
منبع : پایگاه عرفان