امام صادق (ع) در ادامه سخن در باره شراب طهور که خدا به طیکنندگان صراط مستقیم میدهد، به آثار آن اشاره میکند و میفرماید: «یُطَهِّرُهُم عَن کُلِّ شَیءٍ سِوَی اللهِ اذ لا طاهِرَ مِن تَدَنُّسٍبِشَیءٍ من الاَکوانِ الّا اللهُ»؛ آن شراب، آنان را از هرگونه آلودگی و هر آنچه غیر خداست، پاک میکند.
آثار شرابی که به این عاشقان میدهند هم در دنیا ظاهر میشود و هم به هنگام مرگ و هم در برزخ و در قیامت، چون آنان به هیچ وجه آلودگی ندارند و عاشق حقاند. پس از قول آنها میگوییم:
فاش میگویم و از گفته خود دلشادم |
|
|
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
روایت دیگری هم در باره سالکین صراط مستقیم در ارشاد القلوب دیلمی است. پیامبر اکرم (ص) میفرماید:
لِكُلِّ شَيْ ءٍ مَعْدِنٌ وَ مَعْدِنُ التَّقْوَى قُلُوبُ الْعَارِفِين.
برای هر چیزی در این عالم معدنی است و همچنانکه طلا و عقیق و فیروزه معدن دارد، تقوا هم معدن دارد و اگر شما معدن تقوا را میخواهید بیابید، به سراغ دلِ مردم عارف بروید؛ یعنی کسی که معرفت دارد و سالک صراط مستقیم است، آخرین منزل او وصال، و رفع خستگیاش هم به شراب طهور است و ساقی او هم خداست. اینها همه متصل به یکدیگر است. عارف، معرفتش را از معلمان معرفت که انبیا و ائمهاند گرفته است و حق کسی را نیز در این عالم پایمال نمیکند، جایش هم بهشت است، البته نه آن بهشتی که در خیال ماست.
منبع : پایگاه عرفان