شگفتى‏هاى انسان از ديدگاه دانشمندان‏

«كاپيتن» يكى از بزرگترين دانشمندان علم هيئت، پس از اندازه گيرى هاى دقيق به اين نتيجه رسيده است كه 40 بيليون ستاره منظومه كهكشانى، در فضاى عدسى شكل (سمكها) پراكنده است كه قطر آن مساوى با صدهزار، و ضخامت آن مساوى با ده هزار سال نورى است... خورشيد، ماه و منظومه سيارات وابسته به آن، در قسمت محيطى اين فضاى عدسى شكل و نزديك به سطح استوا و در فاصله سى هزار سال نورى از مركز آن جا دارد...

فاصله «شعرى» تا زمين 000/ 52 بيليون ميل است، و نور كه در ثانيه اى 000/ 186 ميل راه پيمايى مى كند، براى طى كردن اين فاصله هشت سال وقت لازم دارد، ولى شعرى از ستارگانى است كه به طور نسبى نزديك به زمين قرار گرفته است «1».

و نيز نوشته اند: كهكشان ما نسبت به ديگر كهكشان ها، چون لكّه ابر كوچكى است. نزديكترين كهكشان ها به آن سحابى «المرئة المسلسله» است كه ضخامت آن 000/ 70 سال نورى و داراى صد ميليارد ستاره است.

سحابى «الجبار» را كه با دوربين هاى نجومى توانسته اند مشاهده كنند، قطر ستاره درون آن 000/ 000/ 000/ 000/ 160 كيلومتر است.

در فراخناى فضا، سحابى هايى پراكنده شده اند كه تاكنون دورترين آنها به ما 500 سال نورى تخمين زده شده و به وسيله تلسكوپ «مونت ويلسون» كه از قوى ترين دورنماهاى كنونى است عكس بردارى شده، و در فاصله اين سحابى و ما 100 ميليون كهكشان ديده شده است.

از آنجا كه وسايل تحقيقات كيهانى، جديد و ابتدايى است و از جهت ديگر زمين و منظومه شمسى و كهكشان ها و همه اجرام سماوى با سرعت هاى مختلف و گوناگون در حركتند و با محدوديت ذهن بشر كه خود و منظومه شمسى و كهكشانى كه در آن به سر مى برد، به اندازه ذره اى هم نيست؛ اين محاسبات نمى تواند مبيّن وضع واقعى آسمان ها باشد.