وارث: استاد حسین انصاریان از خاطرات خود به واتیکان می‌گوید: «به کاردینال توران که در دستگاه واتیکان چند مسئولیت دارد، گفتم، کلیسا متکی به مسیح و مریم است یا نمایشگاه است و یا منطقه گردشگری برای گردشگران؟
پرسیدم، نمایشگاه است!؟ گفت نه،
گفتم محل گردشگری است!؟ گفت نه،
گفتم معبد است؟ گفت بله،
گفتم برای عبادت خدا بنا شده است؟ گفت بله.
گفتم در همین کلیساهای واتیکان متوجه شدم که گردشگران جهان و مردمِ خودتان با لباس‌های نامناسب و خانم‌ها و دخترها با دامن‌های کوتاه وارد این کلیساها می‌شوند، اگر این‌جا محل عبادت است این بدن‌های نیمه عریان که شهوات مردان هشتاد ساله را هم تحریک می‌کند و همه را به فکر کار زشت و گناه می‌اندازد برای چیست؟
گفتم تمام مجسمه‌ها و عکس‌هایی که از مریم زدید همه با حجاب است، پس چرا زنان و دختران و ناموستان همه ضد مریم هستند؟
بعد از دو هفته از این گفت‌وگو ما پاریس بودیم، شنیدیم که پاپ دستور اکید داده که تمام بازدیدکنندگانِ کلیساها و دختران و زنان باید باحجاب باشند.
در شهر میلان هم که بودیم رفتیم کلیسای اعظم میلان، دیدیم که دم در کلیسا هیچ زن و دختری را نیمه عریان راه نمی‌دهند و کلاه و شنل سرتاسری می‌دهند که کل بدن را بپوشاند و بعد وارد شود.»
خوب، این کار یک طلبه شیعه بوده که از قم بلند شده رفته و واتیکان و کاری کرده که پاپ را مجبور به فتوا کرده که حجاب را در معبد رعایت کنند.
«روز یکشنبه بود و از من خواستند که بعد از سخنرانی کاردینال، در جمع مردم که به کلیسای حضرت مریم ایتالیا آمده بودند، سخنرانی کنم، حدود ۴۰ دقیقه فرهنگ مسیح و مریم را از طریق قرآن و روایات خودمان توضیح دادم و ثابت کردم که در این جهان مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است که با فرهنگ مسیح و مریم در ارتباط است و این‌هایی که ما داریم شما در کتاب‌های خود ندارید و بعد یک قطعه اخلاقی از حضرت مسیح در سه بخش گفتم، که این‌ها بالای ۴۰ ثانیه کف می‌زدند و این کاردینال جلوی این هزار نفر با من دست داد و خم شد دست من را ببوسد، اجازه ندادم.
بعد خودش پشت تریبون رفت و از برخورد و اخلاقم و به نظر خودش از علمم تعریف کرد؛ و هم‌چنین جلسه‌ای با کاردینال اعظم میلان داشتم. در آن جلسه مقایسه‌ای کردم بین خانواده در اسلام و خانواده در غرب و از هم پاشیده شدن خانواده در غرب را گفتم و پایدار بودن نظام خانواده در اسلام را بیان کردم.
کتاب نظام خانواده در اسلام من در ایران سی بار چاپ شده و به ۷ زبان هم ترجمه شده که ترجمه انگلیسی‌اش را به همین آقای پروفسور، کاردینال کلیسای میلان دادم که فهرستش را نگاه کرد خیلی برایش تعجب‌آور بود».[۱] قابل ذکر است که برخی از جوانان فکر می‌کنند این آزادی‌های روابط زن و مرد در غرب (اعم از نوع پوشش، روابط آن‌ها در فیلم‌ها، استخرها، سواحل دریا، پارتی‌ها و...) مربوط به مسیحیت است و چون مایلند به این آزادی‌ها (در اصل بی‌بندوباری‌ها) برسند، شروع به خرده گیری از احکام اسلامی می‌کنند و در نهایت به مسیحیت ایمان می‌آورند.
اما باید دانست که هیچ کدام از ادیان الهی موافق بی‌بندوباری نیست.
در تمام ادیان الهی رعایت اخلاق جنسی، پرهیز از گناهان و انجام برخی مناسک عبادی واجب شمرده شده است.
بی‌بندوباری‌های غرب ارتباطی به دین مسیحی ندارد چنانکه در میان جوامع مسلمانان نیز شاهد برخی از این بی‌بندوباری‌ها هستیم.
توصیه‌های علمای مسیحی به ایمان‌داران بسیار جالب است. در ادامه برخی از این توصیه‌های موجود در جوامع مسیحی از یک نویسنده مسیحی می‌آید.
نقطه‌نظرهای جامعه مسیحی :
مسیحیان نباید با غیر مسیحیان دوست شوند.
فرد غیر مسیحی دشمن است.
مسیحیان نباید در مشارکت‌های اجتماعی با غیر مسیحیان مشارکت نمایند.
همه مسیحیان باید از رفتن به بارها و جاهایی که مشروبات الکلی فروخته می‌شوند، پرهیز کنند.
در خانه یک مسیحی حقیقی هرگز شراب نباید باشد.
مسیحیان نباید سیگار بکشند.
مسیحیان نباید به دیدن فیلم بروند.
مسیحیان باید از نظر لباس، پوشیده و بسیار محافظه کار باشند.
زنان باید در منزل بمانند و در بیرون کار نکنند.
زنان در کلیسا باید کلاه و یا روسری به سر داشته باشند.
آن زن مسیحی که از نظر روحانی بالغ است، باید از آرایش و ماتیک اجتناب کند.[۲]
پی‌نوشت:
[۱]. مشرق؛ کد خبر: ۱۶۰۶۸۹، تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۳۹۱
[۲]. برگرفته از: پرهیز از خود شریر، جوزف سی. آلدریچ، ترجمه فریدون موخوف.
منبع:
پایگاه فرق، ادیان و مذاهب
منبع : وارٍث